...............................
ขอพอที นี้ต่อไป ใจสุขพลัน
ฤๅจะฟาด บาดทรวง ยามล่วงเจ็บ
เท่าขี้เล็บ กลัวสุด จะหยุดฝัน
หลังพักฟื้น คืนเดิม เริ่มชีวัน
จ่อมจาบัลย์ จมดาน นานนับปี
แม้เรียงถ้อย ร้อยคำ นำเสนอ
ไร้ปรนเปรอ ละออง พิษหมองศรี
ใจเติมหวาน จารจรด รสวจี
บ่มนาที หอมอบ จบก่อนวาง
ส่งความหวัง พรั่งพรู สู่ชีวิต
ใช่นิมิต วันเสาร์ เช้าก่อนสาง
เพื่อสลัว มัวมืด คลายจืดจาง
ที่เลือนลาง สว่างจ้า คราอุทัย
กาลบรรจบ ครบรอบ ลืมบอบช้ำ
เพียรน้อมนำ ธรรมบถ จิตสดใส
เฝ้าองค์พรหม โยมลูก ผูกฤทัย
คอยรับใช้ ใกล้กราบ ตราบนิรันดร์
พ่อและแม่ คือ พรหมของลูก ดินทำถูกแล้ว
รพีกาญจน์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
