.jpg)
เจ้าเป็นนก ราตรี ที่พลัดถิ่น
ไร้แรงบิน สิ้นสุด ตรงจุดเริ่ม
วิหกไพร ใจช้ำ ถูกซ้ำเติม
เจ้าเห่อเหิม ทะยานอยาก จึงจากไป
หลงลืมสิ้น แผ่นดินเก่า ที่เจ้าเกิด
จึงเตลิด จากแม่พ่อ พออาศัย
สำนึกตัว หัวอก วิหกไพร
เมื่อคราใกล้ ชีวาวาย มาตายรัง
........ยากูซ่า..........
ไร้แรงบิน สิ้นสุด ตรงจุดเริ่ม
วิหกไพร ใจช้ำ ถูกซ้ำเติม
เจ้าเห่อเหิม ทะยานอยาก จึงจากไป
หลงลืมสิ้น แผ่นดินเก่า ที่เจ้าเกิด
จึงเตลิด จากแม่พ่อ พออาศัย
สำนึกตัว หัวอก วิหกไพร
เมื่อคราใกล้ ชีวาวาย มาตายรัง
........ยากูซ่า..........
เพราะภาระสองปีกเกินหลีกหลบ
มิเจนจบในชีวินถิ่นหนหลัง
แบกความทุกข์จากเรือนเหมือนเซซัง
รวมกำลังเฮือกสุดท้ายสู่ปลายฟ้า
ด้วยจิตใจหดหู่เกินสู้ต่อ
เหนื่อยและท้อเกินใจจะไปหา
บอกเล่าเรื่องเพียงคำว่าอำลา
ปีกที่กล้าก็ปล่อยวางอย่างนิรันดร์
--ณัชชา--
มิเจนจบในชีวินถิ่นหนหลัง
แบกความทุกข์จากเรือนเหมือนเซซัง
รวมกำลังเฮือกสุดท้ายสู่ปลายฟ้า
ด้วยจิตใจหดหู่เกินสู้ต่อ
เหนื่อยและท้อเกินใจจะไปหา
บอกเล่าเรื่องเพียงคำว่าอำลา
ปีกที่กล้าก็ปล่อยวางอย่างนิรันดร์
--ณัชชา--
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
