O ลิลิต..ศรัทธาธรรม O





ร่าย
O ศรีสวัสดิเดชะ - - - ยอธรรมะบรรยาย
ยกความหมายขึ้นตรอง - - - ในครรลองเหตุผล
หวังทุพพลสบภาษ - - - พ้นจากทาสมิจฉา
ดั่งชนกาลามะ - - - หมายสัททะเป็นฐาน
สืบสันดานกล่าวอ้าง - - - เพื่อสืบสร้างทางชอบ
พระจึงตอบจึงตั้ง - - - สิบทางรั้งลุ่มหลง
เพื่อธำรงพรหมจรรย์ - - - กล่อมเกลาขวัญนับนาน
ชั่วกัปกาลโลกนี้ - - - คอยช่วงชี้โลกหน้า
ล่มบอดบ้าหลงผิด - - - เพื่อสอบจิตสอบใจ
บ่งความนัยแห่งพุทธ - - - หวังฉวยฉุดงมงาย
ทุบทำลายโฉดเชื้อ - - - ดลเนตรนั้นก่อเกื้อ
ตรึกรู้แก่นธรรม - - - ท่านนา


๔
O ครวญคิดตอนก้มกราบ - - - องค์พระ
เป็นห่วงธรรมสัจจะ - - - จักสิ้น
จากนัยแห่งพุทธะ - - - ที่บิด เบือนนา
สืบทอดมาแหว่งหวิ้น - - - ยากรู้แท้เทียม ฯ

O บูชิตบูชนียะผู้ - - - พ้นผลาญ
ยกอรรถบุพาจารย์ - - - จับปลิ้น
ให้เห็นเลศแทรกลาญ - - - หลักพุทธ
จนผิดความหมายสิ้น - - - สู่รู้รจนา ฯ

O พระเปรียบธรรมดั่งไม้ - - - มวลพนา
เพียงหยิบมือนำมา - - - มอบให้
แต่ส่วนโทษทุกขา - - - ควรกร่อน
จำแนกเหตุผลไว้ - - - ครบถ้วนกระบวนความ ฯ

O อรรถะสัททะทั้ง - - - ศรัทธา สิ้นเนอ
แทรกส่วนของอัตตา - - - แต่งแต้ม
ตามภูมิแห่งปัญญา - - - ตั้งอยู่
ถ้อยยกบรรยายแย้ม - - - จึ่งเพี้ยนแผกผัน ฯ

O สืบเสียงพระพุทธผู้ - - - เหนือพรหม
ช่วยปราชญ์รับปรารมภ์ - - - ร่วมชี้
ให้เห็นแง่เงื่อนปม - - - จุดเปลี่ยน
แทรกอยู่ในธรรมนี้ - - - แน่นแฟ้นเหลือฝืน ฯ

O ธรรมใดอุบัติตั้ง - - - แต่เหตุ
พระตรัสธรรมแจงเลศ - - - เริ่มต้น
ตรัสความดับฤทธิเดช - - - โดยขจ่าง
ตรัสมรรคาฝ่าพ้น - - - พิษร้อนผ่อนสลาย ฯ

O กรรมพราหมณ์บังพุทธแย้ม - - - บรรยาย
วงวัฏฏ์มิอาจสลาย - - - สลัดพ้น
วนรอบเกิดแก่ตาย - - - ว่าหนึ่ง เดียวเวย
ชีพหยุดวิญญาณด้น - - - แหวกฟ้าหาภูมิ ฯ

O กรรมเก่าคงยากย้อน - - - ยล-ยิน พ่อเอย
ยากผ่านสภาพอจิน- - - - ตยะได้
เชื่อหรือภาษวศิน - - - อวดวิเศษ
ล้วนมิจฉาแทรกไว้ - - - หว่างถ้อยเดียรถีย์ ฯ

O หมกมุ่นสิ่งยากรู้ - - - รุงรัง ใจเอย
แปรเปลี่ยนเป็นอนิจจัง - - - บอกแจ้ง
เกิดโตแก่ตายฝัง - - - ร่างฝาก ดินนา
รูปดับจิตเลือนแล้ง - - - ละร้างสัญญาสลาย ฯ

O เสียงเพรียกเสียงพร่ำพร้อง - - - พะนอบุญ
เสียงย่อมอ่อนหวานละมุน - - - ละเมียดแจ้ว
เหนี่ยวสรวงแนบพิรุณ - - - ร่วมหยาด
ทิพกระพริบพร่างแพร้ว - - - ผ่านให้ใจเห็น ฯ

O ตู้บุญตู้บาปตั้ง - - - ตำตา
รอหมู่ผู้ละลา - - - กิเลศใช้
หลุมขวากหล่มศรัทธา - - - ทวยเหล่า
สร้างวัตถุขวางไว้ - - - หว่างถ้อยรอยธรรม ฯ

O อิ่มอกใจคลับคล้าย - - - ลอยโพยม
บาปล่มบุญหล่อโสม- - - - ะนัสแผ้ว
หวังตัดอัตตาโซรม - - - ลดเสพ ตรองเนอ
หรือมุ่งภพพร่างแพร้ว - - - ภาคหน้าดังไฉน ฯ

O เมื่อเอาอนัตตลักษณ์ตั้ง - - - เทียบตน
แต่เกิดวิวัฒน์วน - - - ว่าง-สร้าง
รูปจิตเปลี่ยนแปรจน - - - ผิดแผก
ใครเล่าอาจเอ่ยอ้าง - - - ชีพนั้นนิรันดร์สมัย ฯ

O อารามอร่ามเรื้อง - - - องค์พระ
กรรมพิธีวาทะ - - - ท่วมท้น
สนทนาวิสาสะ - - - เสนาะอยู่ พ่อเอย
ตาบอดคลำช้างด้น - - - ดุ่มหน้าสาธยาย ฯ

O สมณะศักดิ์เสนาะล้ำ - - - เลิศนาม ท่านเอย
สมเด็จพรหมเทพตาม - - - แต่ตั้ง
เหนี่ยวโลกกอดแน่นหวาม - - - หวิวอก
ใครเล่าอาจหยุดยั้ง - - - ศักดิ์ย้อมพรหมจรรย์ ฯ

O พระจอมคนละแล้ว - - - บัลลังก์
เกียรติศักดิ์พระฝากฝัง - - - สู่พื้น
ก่อนจำพรากจากวัง - - - วงศ์ราช
เพียงจะพลิกหทัยฟื้น - - - ฝ่าห้วงสงสาร ฯ

O ลูกชาวบ้านยากแค้น - - - ขัดสน
บวชพระปฏิบัติตน - - - ต่อ-สร้าง
อามิสอาบห้วงกมล - - - กระมิด- กระเมี้ยนเนอ
เรือนอยู่ไม่ว่างร้าง - - - วิจิตรล้ำปรนเปรอ ฯ

O น้อมมโนมนัสผู้ - - - จอมภพ
ภาษพระผ่านมารสบ - - - สยบสิ้น
ต้นกลางจวบปลายครบ - - - ความบอก
หลั่งล่มใจเดือดดิ้น - - - กร่อนร้อนทารุณ ฯ

๒
O สืบสัจจ์หนุนโลกนี้ - - - สาปส่งมดเท็จชี้
ก่อนกี้สำแดง

O วิชชาแหว่งสิ้นแล้ว - - - แต่มิจฉาเจื้อยแจ้ว
เผือดแผ้วทางเพียร

O มรรคาเธียรมุ่งพ้น - - - ตาบอดคลำช้างด้น
ท่วมท้นศรัทธา

O บ่งโลกหน้าโลกนู้น - - - ไกลห่างด้านก่อนพู้น
ผ่องหน้าสาธยาย

๓
O โลกในกายวกเวียน - - - แลพากเพียรบีบคั้น
จักกร่อนเกรียนกีดกั้น - - - หั่นห้ำฤๅหาย

O เสพรูปหมายงดงาม - - - ด้วยตาตามจับจ้อง
เสพส่ำเสียงโสตพ้อง - - - เพราะพร้องฤๅเลือน

O หอมเอยเตือนนาสิก - - - ฤๅจักพลิกหักห้อม
สัมผัสนุ่มเนื้อพร้อม - - - อุ่นอ้อมอกเอย

O หวานชิดเชยสุขสม - - - ทุกปรารมภ์ไขว่คว้า
หมายเสพใจห่อนล้า - - - วุ่นว้าวนเวียน

O เรื่องราวเพียรคิดย้อน - - - รำลึกตอนโกรธยิ้ม
ใจตื่นตาหลับพริ้ม - - - เสพลิ้มอาการ

๔
O เพียงเพื่อตัดทุกข์สิ้น - - - สูญสลาย
ใช่เพื่ออัตตาขยาย - - - ขยับตั้ง
ศักดิ์สิทธิ์ที่มากมาย - - - มอมโลก
ล่อหลอกเขลาเหนี่ยวรั้ง - - - จิตให้หฤหรรษ์ ฯ

O บัวบานดอกล่อล้อ - - - ภุมริน
หอมอบหวานเวียนถวิล - - - ว่อนล้อม
ใจเอยแต่เมื่อจิน- - - - ตนาส่าย ซัดเนอ
ฤๅต่างภู่ผึ้งน้อม - - - นอบสร้อยเกสรา ฯ

O โอ - ภาพโอภาสพ้น - - - พันแสง
พจน์พร่ำพระธรรมแสดง - - - รอบรู้
ลิ่มลมระดมแถลง - - - ไหลหลั่ง
ผุดพลุ่งเข้ากอบกู้ - - - เหล่าผู้กิเลศเผา ฯ

O สอนสั่ง..ให้มอดม้วย - - - อาตมา
มุ่งบั่นวิจิกิจฉา - - - อื่นผู้
ดำรงมั่นคงสภา- - - - วะปราชญ์
ทุกคำตอบรอบรู้ - - - เร่าร้อนสื่อสาร ฯ

O ไวพจน์ธรรมท่วมทั้ง - - - ธานี
ยึดจับพุทธวิถี - - - ท่องก้อง
สอดแทรกพระบาลี - - - ประโลมอก
โอ..เผ่านกผกร้อง - - - แซ่ซ้องยุคสมัย ฯ

O ธรรมภาษล้วนเพริดแพร้ว - - - พิสดาร
ถ้อยถกก็โอฬาร - - - ลึกล้ำ
ปุชฉาวิสัชนาการ - - - ซึ้งกล่าว
โอ้..เยือกเย็นเปรียบน้ำ - - - ย่อมน้ำลายสนอง ฯ

O ว่า..กาลามสูตรตั้ง - - - เป็นทิศ
ไย..บุพกรรมนิรมิต - - - หมดสิ้น
เห็น..บุญบาปวิปริต - - - รับส่ง ได้ฤๅ
ตาทิพย์หรือปากปลิ้น - - - เป่าฟุ้งจรุงขวัญ ฯ

O ธรรม..เกิดแต่เหตุต้น - - - ควรตรอง
เหตุส่งผลรับสนอง - - - แน่แท้
ความดับเหตุควรปอง - - - ปรับเปลี่ยน
ทางแห่งความดับแล้ - - - ผ่านแล้วทุกข์สลาย ฯ

O เขาว่า..ย่อมว่าได้ - - - ดังคิด
ยินสื่อสำรวมจิต - - - จากถ้อย
เหตุ/ผลสอบเบือนบิด - - - บอกเลศ นัยเฮย
รั้งเหนี่ยวใจสักน้อย - - - นั่นแล้พุทธวิถี ฯ

O ไกลพู้นแต่ก่อนสร้าง - - - สังขาร
ใครเล่ามีจักขุทวาร - - - วกย้อน
อภิญญาหกบรรสาร - - - เสียง-ภาพ หรือไร
ฤๅวิชช์สามเหลื่อมซ้อน - - - ภพพู้นจึงเผย ฯ

O พระผู้มีพระภาคเจ้า - - - จอมคน
พระสั่งสอนทุพพล - - - หยุดสร้าง
เหตุแห่งอัตตาตน - - - ตามตัด
กรรทบผลป่นมล้าง - - - ลบสิ้นเลือนสูญ ฯ

O สับสนจากสู่รู้ - - - รจนา
ไตรเพทพราหมณ์นำมา - - - แทรกซ้อน
ไม่แยกแยะศึกษา - - - ตรองอรรถ
เฝ้าท่องถกยกย้อน - - - เยี่ยงนั้นมันหลง ฯ

O สองกึ่งสหัสวรรษพ้น - - - พุทธกาล
แทรกส่วนอรรถาจารย์ - - - จาบจ้วง
ตู่ด้วยพละการณ์ - - - เองกล่าว
เมื่อขาดการทักท้วง - - - เท่าแย้มมิจฉาสมัย ฯ

O หากกรรมเก่าก่อเกื้อ - - - บงการ
เหตุอยู่ภพก่อนวาร - - - วิ่งแก้
สู่เหตุล่วงภพ-อฐาน - - - จักเกิด ได้นา
ฤๅชาติภพที่แท้ - - - แค่ห้วงอึดใจ ฯ

O ไม่มีตาทิพย์ให้ - - - เห็นกาล ก่อนเวย
ฟัง-อ่านคำจดจาร - - - จับอ้าง
กาลามสูตรหรือลาญ - - - เลือนลับ แล้วพ่อ
จึงเชื่อไม่คัดง้าง - - - แง่เนื้อความหมาย ฯ

O ต้นทุนอริยะคล้าย - - - คมคิด
ครวญใคร่"ความ"ตามติด - - - เหตุตั้ง
มองผลลัพท์เป็นทิศ - - - ตรวจสอบ
สุข-ทุกข์ทุกคราวครั้ง - - - หยุดได้ฉันใด ฯ

O ไกลห่างด้านก่อนพู้น - - - ฤๅพาน
ไกลห่างด้านหน้า-อฐาน - - - จักรู้
มีแต่ปัจจุบันทวาร - - - เวียนเสพ กามแฮ
กับหนึ่งวิญญาณผู้ - - - พ่าย-พ้นโลกวิสัย ฯ


https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=sdayoo&month=09-2006&date=15&group=5&gblog=21