พราหมณ์ ชูชก

จะเล่าขานตำนานท่านชูชก
เป็นชาดกก่อนยุคพุทธสมัย
มหาเวสสันดรชาดกสาทกไว้
พระองค์ได้สั่งสมบารมี

ชูชกพราหมณ์อยู่ที่เมืองกลิงคราษฎร์
ช่างฉลาดแกมโกงโยงตะหนี่
เที่ยวขอทานทุกแห่งหนจนได้ดี
เก็บเงินที่หามากฝากเพื่อนตน

เวลากาลผ่านไปจึงได้ท้วง
เงินทั้งปวงมีเท่าไรใคร่อยากสน
เพื่อนบอกได้ใช้หมดโปรดอดทน
อย่าว่าบ่นกันได้จะใช้คืน

ด้วยการยกลูกสาวคราวลูกหลาน
ยกให้ท่านนี้ไปเธอไม่ฝืน
อมิตตาลูกเราเจ้าขวัญยืน
ใช่ใครอื่นเราปันเป็นภรรยา

ชูชกจึงจำเป็นรับเช่นนั้น
ชูชกนั่นอัปลักษณ์เป็นหนักหนา
ได้เมียสาวสวยอย่างนางอมิตตา
นางตั้งหน้ารับใช้ไม่บ่นคำ

จนพวกพราหมณ์อิจฉาเจ้าชูชก
ในหัวอกพวกตนทนกลืนกล้ำ
เมียพวกตนบนหน้าที่ไม่มีทำ
เมียพวกพราหมณ์ชอกช้ำทำหน้างอ

บางเกลียดชัง นังนี่มีจริต
บางก็คิดมุ่งหมายทำร้ายต่อ
ชูชกรู้เรื่องดีไม่รีรอ
ข้าจะขอทำหน้าที่ที่มีแทน

อมิตตามิสามารถอาจรับได้
จึงบอกให้สามีที่รักแสน
หาคนใช้ที่ดีมีทั่วแดน
จงโลดแล่นรีบหาอย่ารอเลย

ฝ่ายชูชกตกใจทำไงเล่า
จะไปเอาคนใช้ที่ไหนเอ่ย
ข้าทุกข์ทนจนใจเพราะไม่เคย
อมิตตาเฉลยชูชกฟัง