ไม่ชอบเลย"ธุระ"กะ"ไม่ว่าง"
เป็นข้ออ้าง ให้ฉัน นั้นวางสาย
โทรครั้งใด บอกการ งานมากมาย
ช่างวุ่นวาย ธุระอยู่ ไม่รู้เลย
โอ้เวรกรรม ทำใจ ให้ไหวหวั่น
เอ๊ะนี่มัน คืออะไร ใคร่เฉลย
คนรักกัน มันไม่น่า จะละเลย
ขอเถิดเอ่ย สักคำ ย้ำว่า"รัก"
มีเวลา สักนิด อย่าคิดปล่อย
คนรอคอย ลอยคอ  ท้อยิ่งนัก
หนึ่งนาที พอมีไหม ให้คำรัก
อย่าเผลอผลัก ปัดอ้าง ว่างไม่พอ
เหนื่อยใจจัง นั่งรอ โทรศัพท์
ให้โทรกลับ ลับไป ไม่ติดต่อ
น้ำในตา เริ่มรินไหล ใจทดท้อ
รักที่ก่อ เริ่มกร่อน สังหรณ์ใจ
หากสิ้นซึ่ง สุดรัก จักบอกที
อย่าหลีกหนี หลบหน้า หาความใส่
อ้างเวลา หน้าที่ ทุกทีไป
แค่ว่าใจ หมดเยื่อ เริ่มเบื่อกัน
ขอเวลา ห้านาที เจอที่เก่า
จุดนัดพบ ของเรา เริ่มที่นั่น
กรุณา มาหา เพื่อลากัน
จบเจ็บครัน ดีกว่าอ้าง "ไม่ว่าง"นะ
..........
ที่รักฉันรอโทรศัพท์ของเธอมา 7วันแล้วด้วยคำเดิมๆเหตุผลซ้ำๆ"ไม่ว่าง"ค่อยคุยกัน
เจ็บจัง กับการที่ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นระหว่างความรักของเรา?