อยากปีนเสาไฟฟ้า...ที่หน้าบ้าน
หรือตรงย่านที่มี...ทีวีถ่าย
อย่าถามชื่อหรือแซ่...แค่ระบาย
ก่อนตาลาย...ร่วงหล่นเหตุผลมี
ด้วยว่าหลงดงกลอนอันอ่อนหวาน
ได้ขับขานกานท์กลับประดับศรี
แอบสืบเสาะเลาะเลี้ยวเกี้ยวบางที
ความโชคดีจึงพบกันเข้าวันนึง
ทำไม่รู้ไม่ชี้...รี่ไปกอด
คิดตลอดเฝ้าเพียรคอยเขียนถึง
จากวันนั้นวันเดียวเกลียวมัดตรึง
คิดคำนึง...ฝันหาไม่สาใจ
พอได้คืบ...ร้อนเร่าจะเอาศอก
หัวใจบอกคนนี้...คนที่ใช่!!
หน้าผากเหม่งเก่งกลอนย้อนยอกใคร?
เห็นทีไร?...หงุดหงิดกลัวติดพัน
อยากจะปีนเสาไฟ...ไม่รู้ด้วย
ต้องตามเธอให้ช่วย...เกลี้ยกล่อมขวัญ
ไม่ต้องการผู้อื่น...มายืนยัน
หมายดึงดัน...กอด_ชช_...ถึง..จา..ลง
ลงมาเถอะคนดีสุดที่รัก
ไปปักหลักทำไมชักสัยสง
ถ้าหากว่าเสาไฟไม่มั่นคง
กลัวโฉมยงหล่นร่วงห่วงเหลือเกิน
ก็รู้อยู่แก่ใจมิใช่หรือ
ตาซื่อซื่อสบจ้องจนน้องเขิน
เสียงของใจเต้นดังฟังจนเพลิน
คิดอยากเมินแต่ใจมันไม่ยอม
จากวันนั้นถึงวันนี้หลังปีใหม่
จิตยังใฝ่ฝันนักอยากถนอม
มิตรภาพชื่นชมมิตรมตรอม
สร้างรักล้อมทั้งตัวทั้งหัวใจ
ลงมาเถอะคนดีสุดที่รัก
น้องมีตักรองรับให้หลับใหล
ความสัมพันธ์น้องพี่ต่อนี้ไป
"คนที่ใช่ของน้องต้องชื่อมิว"
--natcha--