อันความกลัว มืดมัว เหมือนเมฆหมอก
ตามหลอนหลอก อยู่เรื่อย เหนื่อยบ้างไหม
นั่งโดดเดี่ยว ตีสาม ยามเศร้าใจ
สุดวังเวง ฤทัย ขาดใครแคร์
ลองสลัด บัดทิ้ง ยิ่งไหวหวั่น
มันเงียบงัน พลันสร้าง อ้างว้างแท้
เสียงลมพัด หน้าต่าง พลางเหลียวแล
กลัวแทบแย่ วันนี้ หนีเข้านอน
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
