Re: บทกวีควรมีชีวิต
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
06 พฤษภาคม 2024, 08:49:PM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
ผู้เขียน หัวข้อ: บทกวีควรมีชีวิต  (อ่าน 14855 ครั้ง)
sunthornvit
Special Class LV3.9
นักกลอนรอบรู้กวี

***

คะแนนกลอนของผู้นี้ 777
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 2,076



« เมื่อ: 20 มกราคม 2012, 10:31:PM »

 

   
อ้างอิงจากคุณunclekaew
    
....บทนี้เคยเป็นอาขยาน

       เห็นกวางย่างเยื้องชำเลืองเดิน เหมือนอย่างนางเชิญ
พระแสงสำอางข้างเคียง
       เขาสูงฝูงหงส์ลงเรียง เริงร้องซ้องเสียง
สำเนียงน่าฟังวังเวง
       กลางไพรไก่ขันบรรเลง ฟังเสียงเพียงเพลง
ซอเจ้งจำเรียงเวียงวัง
       ยูงทองร้องกะโต้งโห่งดัง เพียงฆ้องกลองระฆัง
แตรสังข์กังสดาลขานเสียง
       กะลิงกะลางนางนวลนอนเรียง พระยาลอคลอเคียง
แอ่นเอี้ยงอีโก้งโทงเทง
       ค้อนทองเสียงร้องป๋องเป๋ง เพลินฟังวังเวง
อีเก้งเริงร้องลองเชิง
       ฝูงละมั่งฝังดินกินเพลิง ค่างแข็งแรงเริง
ยืนเบิ่งบึ้งหน้าตาโพลง
       ป่าสูงยูงยางช้างโขลง อึงคะนึงผึงโผง
โยงกันเล่นน้ำคล่ำไป
[/quote
[/size][/font]
]

บทอาขยานนี้ผมท่องติดปากตอนป.4ครับ ผมชอบมาก
ยังจำได้อยู่ครับและทำให้ผมชอบกลอนตั้งแต่นั้นมา ผม
ชอบเขียนเกี่ยวป่าก็เพราะอาขยานบทนี้ครับ อยากจะให้
คะแนนครับ แต่ไม่รู้จะให้ยังไงครับ

สุนทรวิทย์

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :

panthong.kh, unclekaew, ♥หทัยกาญจน์♥, รการตติ, บูรพาท่าพระจันทร์, ลมหนาว, กังวาน, Thammada, สิงขร, รพีกาญจน์, สล่าผิน, ทอฝัน

ข้อความนี้ มี 12 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s