Re: รวมบทประพันธ์ของ สนอง เสาทอง

นิทานอีสปคำกรอง
๑๖.
ลูกแพะปากเก่ง

๑.
ลูกแพะขลาดเก่งกล้า      ฝีปาก
ร้องด่าเย้ยถางถาก            แกว่งถ้อย
แต่ตนซ่อนบังฉาก            พ้นปลอด ภัยนา
หมาป่าบ่แต่งสร้อย            ต่อล้อทุ่มเถียงฯ

๒.
กาลครั้งหนึ่ง ชาวนา ซื้อลูกแพะ      เดินเตาะแตะ เลี้ยงไว้ คอกใกล้บ้าน
หวังเติบโต แพะนม ได้เจือจาน         มื้ออาหาร อิ่มท้อง พอประทัง
ในย่านนั้น หมาป่า จอมเจ้าเล่ห์      เทียววนเวียน เตร็ดเตร่ ไม่หย่อนยั้ง
ปองสัตว์เลี้ยง ของใคร ไม่ระวัง          คมเขี้ยวฝัง สาหัส อาจวายปราณ
มาวันหนึ่ง ลูกแพะ เที่ยวซนซุก       ปีนป่ายสนุก หลังคา ชาวนาบ้าน
เห็นหมาป่า แวะวน ตนได้การ         จึงตะโกน ด่าพลัน ในทันใด
เจ้าหมาป่า ใจบาป ช่างหยาบช้า      เจ้าหมาชั่ว ตัวข้า หาชอบไม่
เทียวเลาะบ้าน นายข้า ไม่วางใจ         จงออกไป ไม่งั้น ได้เห็นดี
ลูกแพะน้อย ทำเก่ง ฝีปากกล้า      ตะโกนด่า ไม่หยุด คำบัดสี
ด้วยรู้แน่ หมาป่า ไม่ย่ำยี            เพราะอยู่ที่ ปลอดภัย บนหลังคา
เจ้าหมาป่า มองแพะ พลันเอื้อนเอ่ย   เจ้าแพะเหวย ด่าเข้า เอาเถิดหนา
ตราบใดเจ้า ซ่อนตน บนหลังคา         ตีฝีปาก เก่งกล้า ตามสบายเอยฯ

๓.
คตินิทาน เรื่องนี้ ท่านสอนว่า
อันคนขลาด แต่กล้า ฝีปากเก่ง
เพราะอยู่ที่ ปลอดภัย ไม่ยำเกรง
เบ่งอวดเก่ง กล้าดี เช่นนี้เอยฯ

๔.
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
“คนขลาดจะเก่งเฉพาะในที่ที่ตนปลอดภัย”

สนอง เสาทอง
สุรินทร์
2 พ.ค. 56