ก่อนสว่าง วันวา ล้างหน้าเสร็จ
เข้าหาเน็ต เปิดจอ รอใจหาย
เฝ้าครุ่นคิด สับสน จนวุ่นวาย
จวบเช้าสาย คอยหวัง ยังไม่มี
เดินไปมา ขึ้นลง หยุดตรงนั้น
วันทั้งวัน เปิดปิด ไม่คิดหนี
ทานข้าวน้อย กร่อยลิ้น หมดสิ้นดี
หงุดหงิดที่ อารมณ์ ไม่สมจินต์
มีอาการ ซึมเศร้า นั่งเหงาหงอย
เดินตาลอย พึมพำ ทำหน้าบิ่น
คนจะเรียก อย่างไร ไม่ยลยิน
เขาล้อเพ่ง กสิณ ถอดวิญญาณ์
ก่อนรุ่งสาง วันนี้ ปรี่เปิดคอมพ์
ยังไม่ยอม แปรงฟัน ขันล้างหน้า
เห็นบ้านกลอน จางปาง สว่างตา
โห่สามลา กระโดด ลิงโลดใจ
รพีกาญจน์ 59
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
