ความเอ๋ยความทุกข์
ล้มเข่าคุกภูมิดินสิ้นความหวัง
เหม่อมองฟ้านภาใหญ่ในภวังค์
ทิฆัมพรสอนสั่งสาสมใจ
สมน้ำหน้าเสียงฟ้าร้องกึกก้องโสต
ฟ้าพิโรธโทษทัณฑ์อกสั่นไหว
โอ้กรรมชั่วน่าบัดสีที่ก่อไว้
กรรมของใครชดใช้เถิดเกิดแน่เอย