เห็นท่องเที่ยว ตามใจ อยากไปเหลือ
แต่กลัวเสือ ช้างงู จึงอยู่ห่าง
กลัวน้ำป่า พัดซุง มุ่งปิดทาง
ต้องอ้างว้าง โดดเดี่ยว อยู่เดียวดาย
ยิ่งหน้าฝน หล่นหลั่ง คลั่งพิโรธ
ธรรมชาติ คาดโทษ โหดเหลือหลาย
ไปเดินป่า หน้าฝน ทนหนาวกาย
เปียกโชกหน่าย เป็นไข้ คงไม่ดี
รอฝนหยุด อีกเดือน เคลื่อนไปหนาว
ไอหมอกขาว เกาะหญ้า พาสุขี
แสงอาทิตย์ ส่องผ่าน ม่านหมอกมี
อุ่นชีวี พรมพร่าง กลางป่าไพร
พันทอง
จะโดดเดี่ยวเปลี่ยวใจไปไยเล่า
จะชวนเข้าพงไพรจะไปไหม
เสือ.ช้าง.งูไม่อยู่คงรู้ใจ
เถอะพวกเรารีบไปอย่าให้นาน
ป่าหน้าฝนทนหน่อยนะน้องจ๋า
เผื่อน้ำป่าบ่าไหลให้รีบผ่าน
อย่ากางเต้นท์เย็นใจใกล้ลำธาร
เดี๋ยวโดนบุกรุกรานด้วยม่านน้ำ
ก้าวแรกฯ...
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
