ยามชังนั่งหน้านิ่วคิ้วขมวด ปากสวดพึมพำ
ดั่งหอกทิ่มตำดวงใจ
ยามชังพาใจห่อเหี่ยว เขาไม่แลเหลี่ยว
เปลี่ยวใจไม่อยากจากไกล
เธอชังเพราะไม่ถูกโฉลก มองโลกแง่ร้าย
รักจึงกลับกลายมิหมายปอง
เมื่อไม่พอใจไม่ว่าหรอก อยากบอกคนดี
อย่าลืมไมตรีเคยมีให้กัน
"ปรางค์ สามยอด"
ไม่รู้กลอนอะไร แต่ก็แต่งจากใจ เน่อ
ดั่งหอกทิ่มตำดวงใจ
ยามชังพาใจห่อเหี่ยว เขาไม่แลเหลี่ยว
เปลี่ยวใจไม่อยากจากไกล
เธอชังเพราะไม่ถูกโฉลก มองโลกแง่ร้าย
รักจึงกลับกลายมิหมายปอง
เมื่อไม่พอใจไม่ว่าหรอก อยากบอกคนดี
อย่าลืมไมตรีเคยมีให้กัน
"ปรางค์ สามยอด"
ไม่รู้กลอนอะไร แต่ก็แต่งจากใจ เน่อ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
