ริมระเบียงเรียงร้อยพร้อยสวยแสง
จิ๊บเจี๊ยบแข่งสอดเสียงเยี่ยงนกหนอ
ลมโรยเอื่อยเฉื่อยช้ามาเคลียคลอ
 คำใครพ้อแว่วว่าพาเจียมใจ

เพ้อภาพน้องล่องลอยคอยยั่วเย้า
สุ้มเสียงเจ้าเอื้อนเอ่ยเคยสดใส
คลอเคล้ายิ่งอิงแอบแนบจิตใจ
ชื่นเช้าใดชื่นเชยเคยชื่นชม(วรรคนี้แปร่งไปเปล่าครับ หรือว่า แก้เป็น เคยเริงรมย์ จะดูไม่เฟ้อสัมผ้ส)