“น้ำพึ่งเรือ เสือพึงป่า” เวลานี้
น้ำใจมิตร จิตเห็นดี ว่างามเด่น
“ตำน้ำพริกละลายแม่น้ำ” เริ่มลำเข็ญ
การกระจายคราวจำเป็นเห็นว่านาน
“น้ำน้อยยอมแพ้ไฟ”ที่ใครว่า
น้ำมากกว่าไฟฟืนดาษดื่นบ้าน
“น้ำลดตอผุด” ประดุจสันดาน
ของคนพาล"มือไม่พายเอาเท้ารา" (น้ำ)
หาก”น้ำใต้ศอก”ระลอกไหล
คงอดสูทนไม่ได้ตายดีกว่า
"น้ำกลิ้งบนใบบอน"ชะช่าช่า
อยู่บนบอนมีคุณค่ากว่าท่วมเรา
“น้ำขึ้นให้รีบตัก”ตักไม่หมด
น้ำมันรถละลายหญิงชายเศร้า
“ตักน้ำใส่กะโหลกเริ่มเห็นเงา”
ฉันนั่น "เขลาเบาปัญญา”พาต้องทน
หทัยกาญจน์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
