.jpg)
มิได้เชิญ เดินมา หากลอนอ่าน
เพราะที่บ้าน กลอนไทย ให้สิทธิ์อยู่
อยากจะอ่าน จะเขียน เพียรทำดู
เพราะทุกผู้ ทำกัน นั้นเรื่องจริง
อารมณ์กลอน ตอนแต่ง แบ่งคนอ่าน
แต่งประสาน กันไป ในทุกสิ่ง
อารมณ์กลอน นั้นหนา อย่าประวิง
อ่านแล้วนิ่ง ตรองตรึก นึกติชม
ว่าคนแต่ง แปลงจิต คิดคำใส่
ชมว่าใคร แต่งคำ ทำเหมาะสม
ติว่าใคร แต่งมิเหมาะ เจาะอารมณ์
ต่างเพาะบ่ม ต่างคิด ต่างจิตใจ
เป็นกวี หวังแต่ง แปลงอักษร
เป็นบทกลอน ป้อนผู้อ่าน หวานขมใส่
มิได้หวัง ชังเกลียด เดียดฉันท์ใคร
หวังเพียงได้ ชื่นชม อารมณ์กลอน
ขอโทษด้วย หากบังอาจ มาวาดเขียน
มิใช่เซียน หรือกูรู หรือผู้สอน
เพียงแต่หวัง ใจว่า อย่าใจร้อน
มีละอ่อน เด็กน้อย คอยดูเรา
สล่าผิน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
