_/\_ ภาพจากอินเตอร์เน็ต
เดี๋ยวฝนก็หยุดพรำ
ฝนพรำนำชุ่มชื้น สูขขี
เธอหย่าหมองชีวี เหว่ว้า
ฝนจะอยู่หรือหนี ตามแต่
มากู่ตามจนล้า เหนื่อยท้อใจตน
ฝนพรำนำโศกเศร้า กำสรวล
นำสู่ใจรัญจวน ร่ำไห้
ใยจึงคร่ำมาครวญ ขุ่นข้อง ฤาพี่
เรียกกู่ขวัญมาให้ อย่าได้หนีไป
หลังฝนพาน่านฟ้า สดใส
คงไม่มีเภทภัย ทั่วหล้า
เมฆหมอกผ่านหนีไป จงตื่น
มองทั่วรอบขอบฟ้า ไม่แล้วฝนพรำ
หนามเตย
เธอหย่าหมองชีวี เหว่ว้า
ฝนจะอยู่หรือหนี ตามแต่
มากู่ตามจนล้า เหนื่อยท้อใจตน
ฝนพรำนำโศกเศร้า กำสรวล
นำสู่ใจรัญจวน ร่ำไห้
ใยจึงคร่ำมาครวญ ขุ่นข้อง ฤาพี่
เรียกกู่ขวัญมาให้ อย่าได้หนีไป
หลังฝนพาน่านฟ้า สดใส
คงไม่มีเภทภัย ทั่วหล้า
เมฆหมอกผ่านหนีไป จงตื่น
มองทั่วรอบขอบฟ้า ไม่แล้วฝนพรำ
หนามเตย
มัวแต่หลบฝนโดน เอ มิ กา ปาดหน้าเค้กสวยเชียว 
แสงนำทางท่านนั้น เรืองรอง
ชี้ช่องให้ได้มอง ทั่วฟ้า
หากเพียงแต่ครรลอง คนต่าง เผชิญนา
ทางหม่นอันเหว่ว้า สุดนั้นใครเดิน
ชวนเชิญลิ้มรสน้ำ ฝนพรำ
ใครต่างเห็นต่างธรรม แปลกล้วน
บ้างด่ำดื่มเต็มคำ ฉ่ำชุ่ม อร่อยนา
บ้างรีบถ่มพรมบ้วน เฝื่อนลิ้นเกินฝืน
ค่ำคืนฝนหล่นฟ้า อาดูร
ใครบ่เคยเสียสูญ บ่เศร้า
เจ็บยิ่งทวีคูณ เกินผ่าน พ้นนา
แม้ตะวันย่ำเช้า ส่องเข้าบ่ถึง
เมฆสีรุ้ง - ๑๔ พ.ค. ๒๕๕๕
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
