(ขอบคุณภาพประกอบจากอินเทอร์เน็ตค่ะ)
เพ็ญแย้มพักตร์หยิบหวานลงหว่านหล้า
สงบเงียบนิทราพฤกษาสมัย
สะพานดาวหิมวันต์บรรจบไพร
กินรีครรไลนทีธาร
น้ำเย็นใสเดือดฟ่องนุชล่องเล่น
ว่ายหลบเร้นไล่จับขยับสนาน
โอ้ผิวผ่องเนื้อนวลยวนชายชาญ
อยากเหวี่ยงแหลงหว่านกักตัวนัก
จนดาวเคลื่อนเดือนคล้อยเจ้าค่อยคลา
สวมปีกหางเหินฟ้าจึงประจักษ์
เจ้ามิรู้สองนัยน์อาลัยรัก
หอบดวงใจใฝ่ฝักไปสุดฟ้า...
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
