ต่อให้ใช้อีกซักกี่ “ ค ว า ม พ ย า ย า ม ”
ฉันก็ไม่อาจทวงถาม “ ค ว า ม รั ก ” จากเธอได้
ฉันอยู่บนความสับสน และปลายทางก็มืดมนไม่เห็นใคร
อยู่กับคำถามว่า “ทำไม” และคำตอบที่ได้ คือใจเธอ..ไม่รักกัน
ฉันก็แค่ผู้หญิงธรรมดา
มีหัวใจ ที่ไม่อาจทนรับความเย็นชา ของเธอนั้น
อย่าอ้างคำว่า “ต้องเข้าใจ” เมื่อเธอก็ไม่เคยมีให้ ฉันเหมือนกัน
การอดทนรอของฉัน..มันใช้ระยะเวลามานานจนเกินไป
วันนี้ จะเป็นครั้งสุดท้ายของการ “ พ ย า ย า ม ”
นั่นคือการลบความรู้สึกไหวหวามจากใจให้ได้
พอกันที..กับความพยามยามที่ ไม่มีผลอะไร
และสิ่งที่เธอ “ต้องเข้าใจ” คือศักดิ์ศีฉันไม่ได้มีไว้ให้ใคร..ย่ำยี
ฉันก็ไม่อาจทวงถาม “ ค ว า ม รั ก ” จากเธอได้
ฉันอยู่บนความสับสน และปลายทางก็มืดมนไม่เห็นใคร
อยู่กับคำถามว่า “ทำไม” และคำตอบที่ได้ คือใจเธอ..ไม่รักกัน
ฉันก็แค่ผู้หญิงธรรมดา
มีหัวใจ ที่ไม่อาจทนรับความเย็นชา ของเธอนั้น
อย่าอ้างคำว่า “ต้องเข้าใจ” เมื่อเธอก็ไม่เคยมีให้ ฉันเหมือนกัน
การอดทนรอของฉัน..มันใช้ระยะเวลามานานจนเกินไป
วันนี้ จะเป็นครั้งสุดท้ายของการ “ พ ย า ย า ม ”
นั่นคือการลบความรู้สึกไหวหวามจากใจให้ได้
พอกันที..กับความพยามยามที่ ไม่มีผลอะไร
และสิ่งที่เธอ “ต้องเข้าใจ” คือศักดิ์ศีฉันไม่ได้มีไว้ให้ใคร..ย่ำยี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
