วันที่ใครคนนั้นผ่านมา
คุณชื่นชมออกหน้าออกตา . . . ว่า“น่ารัก”มากแค่ไหน
รบเร้าให้ฉันเป็นแม่สื่อ . . เพราะเชื่อฝีมือกว่าใคร
ออกตัวว่าต้องชนะใจเขาให้ได้ . . สมหวังแล้วจะไม่ลืมบุญคุณฉันเลย
ตบมือให้ที่คุณมีความพยายาม
แต่ฉันไม่อาจทำตาม . .. ได้แต่นั่งมองนิ่งเฉย
ปั้นยิ้มกลบเกลื่อน . . อวยพรในฐานะเพื่อนคุ้นเคย
“ไม่เกินความพยายามแน่เลย” รู้ได้ทันที
วันนี้ . . คุณพาเขามาแนะนำตัว
“หน้าชา” และเหมือนมีมือมาบีบที่ขั้วหัวใจ ~ จน "อยากวิ่งหนี"
คุณบอกให้ฉันรู้จัก “พยายาม” เมื่อ "รักใคร" ก็ตามที
อยากตะโกนบอกคุณทั้งน้ำตาตอนนี้ . . “ถึงรักคุณมาก่อนเขาเป็น "ร้อยปี" ~ ก็อยู่เหนือความพยายาม. .!” ~*
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
