Re: ควันหลง...สงกรานต์สะท้านแดด

๑.
พวงช่อคูณระย้าอร่ามเหลือง
แต้มป้ายปรุงรองเรืองถิ่นอีสาน
ท้าแดดร้อนคิมหันต์แล้งกันดาร
เยียวใจทุ่งละหานอันเวิ้งวิญญ์
ตรุษสงกรานต์ปีใหม่ของไทยแท้
ไม่เชือนแชลูกหลานกลับบ้านถิ่น
หลังเหน็ดเหนื่อยงกงานเลี้ยงชีวิน
ได้เวลาโบยบินคืนท้องนา

๒.
ผ้าถุงซิ่นรองเท้าพักกะแหล่ง
มือถือใหม่จัดแจงลูกซื้อหา
เป็นของขวัญจากใจกตัญญุตา
อีกหมูปลาเป็ดไก่ล้วนของดี
ต่างถามไถ่เดินทางบ่นรถติด
ขยับทีละนิดเหนื่อยนักยากหลีกลี้
ด้วยสงกรานต์ปีใหม่ประเพณี
อยากกลับบ้านย่านที่ทุกตัวคน

๓.
ได้เวลารดน้ำท่านผู้ใหญ่
ควักปัจจัยเงินทองทำหน้าย่น
ด้วยเศรษฐกิจฝืดเคืองต่างดิ้นรน
ลูกหลายคนบ้างเรียนบ้างตกงาน
ครั้นรดน้ำผู้ใหญ่ได้ดำหัว
หญิงเข้าครัววุ่นวายปรุงอาหาร
ส่วนผู้ชายล้อมวงสุราบาล
ร้องขับขานบทเพลงครื้นเครงไป
คนเริ่มเมาเหล้าพร่องกับแกล้มหมด
ได้เวลาเกณฑ์กฎขยับขยาย
หาที่หลับที่นอนลูกเมียใคร
เสียงร่ำไรคนเมากว่าเข้านอน

๔.
ลุกแต่โห่มึนหัวต้องถอนเช้า
แล้วเลยปลูกถึงเมาขยับรำฟ้อน
ประดาเมียบ่นว่าไม่อนาทร
ส่ายเอวโยกร่อนดิ้นสำเริงสราญ

๕.
พวงช่อคูณระย้าอร่ามเหลือง
แต้มป้ายปรุงรองเรืองถิ่นอีสาน
ร้อนแดดลมคิมหันต์แล้งกันดาร
หลั่งน้ำตาลาบ้านมุ่งย้อนเมืองฯ

สนอง เสาทอง
สุรินทร์
17 เมษายน 56