Re: เขาว่ากวีตายแล้ว

หอมวรรณศิลป์
(โคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน)
(๓)

โคลง
(๑)
ชั้นแต่มนุษย์เปรื่องรู้         วนาวิญญ์
ไศลผาโขดเถื่อนถิ่น            เสน่ห์ถ้ำ
ชุบชื่นวิญญาณกวินทร์         ซึ้งค่า
ด่ำดื่มอยู่ซากซ้ำ            กลั่นถ้อยโคลงสวรรค์ฯ

ฉันท์
(๒)
ผาภูเถื่อนถิ่น            โขดหินไม้ป่า
ต้นน้ำรักษา            ปกป้องปกปักษ์
โฉดชนใจต่ำ            หยาบย่ำถางหัก
ป่าจริงหมดรัก            อวยค่าป่าตึกฯ**

กาพย์
(๓)
ไศลผาเถื่อนไพรภู            พึงชนรู้ค่าวิศาล
ต้นน้ำห้วยลำธาร            ไหลเลาะผ่านเลี้ยงชีวิน
ป่าอยู่แม่น้ำยัง            ชนพึงฟังใช่เล่ห์ลิ้น
ป่าหมดแม่น้ำภิณฑ์            สรรพชีวินสิ้นเผ่าพงศ์ฯ**

กลอน
(๔)
ชั้นเผ่าพงศ์นรชาติประเสริฐ
พึงสดับเถิดเสียงเถื่อนภูร่ำไห้
แทร็กเตอร์แบ็กโฮถากทึ้งไพร
ใกล้สิ้นลมสุดท้ายหัวใจพนาฯ

สนอง เสาทอง
สุขสนาม
สุรินทร์
8 มีนาคม 56
*วิชชุมมาลาฉันท์ ๘
**กาพย์ยานี ๑๑