ขออวยพรให้พี่มีรักหวาน
ใจสลายแหลกยับกลับเมืองกาญจน์
ขอให้พี่ชื่นบานงานวิวาห์
มาที่หลังหมดสิทธิ์คิดเกี่ยวข้อง
จงเคียงครองคู่กันสุขหรรษา
นั่งกอดเขาเหม่อมองท้องนภา
เมื่อความรักโรยราชีวาระบม
หยาดน้ำสังข์หลั่งรดพี่สดชื่น
ในค่ำคืนวิวาห์ผาสุขสม
คนที่พี่หมั้นหมายใจชื่นชม
น้องขื่นขมหมดสิทธิ์คิดร่วมทาง
เสียงหริ่งหรีดเรไรก้องไพรสัณฑ์
ฉันจาบัลย์เดียวดายไร้เธอข้าง
หยิบการ์ดเชิญวิวาห์นำมาวาง
หมดสิทธิ์หวังร่วมทางสร้างสัมพันธ์
ขอให้พี่คนดีจงมีสุข
คนที่ทุกข์คือน้องต้องโศกศัลย์
คงเป็นเพียงกระต่ายคิดหมายจันทร์
ยากมีวันสมหวังรักพังครืน
---สะเลเต---
เห็นการ์ดเชิญ งานวิวาห์ แล้วหน้าใส ด้วยดีใจ ตื่นเต้น เป็นหนักหนา
ด้วยใครเขา จะร่วมเรียง เคียงชีวา ต้องหรรษา ปรีเปรม เกษมใจ
จะที่ไหน ไม่หมดสิทธิ์ คิดเกี่ยวข้อง เพราะเราน่ะ พี่น้อง คนเคยใกล้
จะทุกข์เศร้า เหงาใจ ไปทำไม รื่นเริงไว้ หมดทุกข์ ที่ผูกพัน
หยาดน้ำสังข์ หลั่งรด สดชื่นไหม เรื่องมันไกล เกินกว่า จะคิดฝัน
เอาเรื่องใกล้ แก้ไข ก่อนแล้วกัน ที่หมอนนั้น เปียกรด หยดน้ำตา
หรีดหรือหริ่ง เรไร มันต้องร้อง ส่งเสียงก้อง ตามพันธ์ อันประสา
แต่คนสิ ไยร้องไห้ ไม่เคยนา ดูแปลกตา กว่าเสียงรื่น อื่นอันใด
ขอให้ใคร มีสุข อย่าทุกข์เศร้า ส่วนตัวเรา ก็อย่าฝืน ขมขื่นไห้
โลกน่ะยัง มีทาง อันกว้างไกล เป็นกระต่าย ดีกว่าเต่า ที่เศร้าซึม
55555555555
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
