นาฬิกาเรือนเก่านั้น ตรงดี
ซื้อตั้งหลายสิบปี ก่อนโน้น
แต่มาบัดเดี๋ยวนี้ เดินบ่ ตรงนา
ต้องส่งร้านซ่อมโพ้น ต่อนี้คงตรง
บ่องตง ใช่ยี่ห้อ เด่นดัง
แต่ก็รักเสียจัง เพื่อนซี้
แม้มิดุจเพชรฝัง ควรโอ่ ใครนา
แต่ก็งามบ่งชี้ แม่นแท้เวลา
ราคาในช่วงนั้น บ่แพง
พอพอกับข้าวแกง หนึ่งหม้อ
เดี๋ยวนี้สิกำแหง หลายหมื่น เชียวนา
จึงบ่มัวนึกท้อ ซ่อมแล้วงามหลาย
เพียงคายถ่ายถ่านแล้ว เดินเลย
ช่างส่งคืนชื่นเชย บอกข้อย
เสียบ่กี่ตังเอย คือเก่า แล้วนา
ได้แต่เดินยิ้มน้อย จากร้านเร็วไว
“ไพร พนาวัลย์”
ร่วมแจมด้วยครับ แม้จะมิใช่วิชาการ เพียงเล่าสู่กันฟังเนาะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
