เคียงดาวคราวเดือนเลื่อนลอยล่อง
ไวว่องแวววี่คลี่คลาดเคลื่อน
เหลื่อมสีหลากสวยด้วยดาวเดือน
แม้เกลื่อนมิกลาดดาษดาดาว
ที่หรี่ทางริบวิบวับวาบ
ทรวงซาบซึมซ่อนนอนร้อนหนาว
เคยเคียงคืนคอยร้อยเรื่องราว
ทุกคราวที่คิดจิตใจจำ
โอ้หนอ..อีกหน่อยร้อยดาวดับ
ลิบลับเลื่อนลอยรอยถลำ
คืนดวงควงดาวคราวคืนคำ
กลืนกล้ำก็กร่อนรอนร้าวรุก
ก่อนหากลับเห..เซจนซ่าน
ทนกร้านท่วมกล่นจนใจจุก
ไขว่คว้าคราเคว้งเพลงพล่านพลุก
จิตปลุกใจแป้ว..แล้วลืมเลือน.
รการตติ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
