ต๊กกะใจ
ต๊กกะใจใครนะในกระจก
หนวดเคราดกขาวโพลนไม่โกนมั่ง
ดำเหมือนแขกแปลกจริงคล้ายลิงกัง
กระบอกตาขาวจังแว่น(กันแดด)บังเงา
ก่อนนั้นเคยหล่อเหลาไม่เบาหนา
บัดนี้มาผิดรูปดูซูบ,เฉา
อนิจจังไม่เที่ยงเยี่ยงยังเยาว์
ใครจะเอาไปเลี้ยง ไม่เกี่ยงงอน
ดีแต่ว่าร่างกายยังแข็งแกร่ง
ยังมีแรงต้านต่อไม่ย่อหย่อน
อยู่กลางแดดแผดเผาไม่ร้าวรอน
พอเข้ามาบ้านกลอน ได้ผ่อนคลาย
ชีวิตคนบางครั้งมันบังคับ
ให้สู้กับความจริงที่วิ่งร่าย
ทนอีกนิดเถิดน่า ถ้าไม่ตาย
พายุร้ายผ่านพ้นคง วนดี (มั่งหรอกน่า)
มองกระจกทีไรหัวใจแป้ว
โถ น้องแก้วใครหนาเข้ามานี่?
ไม่อยากมองเสียเลย เฮ่ย ไปซี!!
มองอีกที เขากลัว นะตัวเอง
"ปรางค์ สามยอด"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
