เขียน"ชีวิต"
" ในคีตกาลสายนั้น
ความรัก. . . มิใช่
ความชัง. . . มิใช่
ความเปลี่ยวเหงา. . . มิใช่
หากแต่เพียงร่ำร้องออกมา
... ร้องด้วยท่วงทำนอง
ที่คล้ายหลุดลอยจากโลกแปลกแยก
มีเพียงการตีความจากมนุษย์ต่างดาว
มนุษย์บนดาวเคราะห์อันเปรี่ยมด้วยตรรกะ
ไม่เข้าใจ... ไม่เข้าใจ...
ลำนำบทแล้วบทเล่า
หากแต่เสียงเปียโนอันแผ่ว
ดังอยู่...ในความฝัน "
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
