บางสิ่งเราไม่รู้ว่าเรารู้
ลึกๆแล้วเราเจ็บแค้นบางคนอยู่อย่างเงียบๆ
เราไม่ยอมอภัยให้เขา แอบเก็บไว้ลึกๆในใจ
จนบางครั้งเราเองก็ไม่รู้ตัว และไม่กล้าจะคิด
แต่สิ่งนั้นนั่นเองที่ทำให้เราต้องชดเชย
ด้วยการมองหา และดึงดูดคนใจร้ายเข้ามา
เพื่อให้เราได้โทษพวกเขาเหล่านั้นแทน
ซึ่งพวกเขาเหล่านั้นก็มีหัวใจที่เจ็บปวดอยู่เช่นกัน

อาจพูดได้ว่า หัวใจที่เจ็บปวดของเรา
ดึงดูดกันและกันเข้ามาอย่างไม่รู้ตัว
เพื่อแชร์ความเจ็บปวดนั้นให้กันและกัน
เพื่อย้ำถึงบางสิ่งที่เราทำเป็นลืม
ย้ำว่ามีบางคนที่เรายังอภัยให้เขาไม่ได้
ย้ำว่าเราต้องหาคนมาให้เราได้นึกด่าทอ
นึกโกรธ แทนคนนั้นที่เราไม่กล้าให้อภัย
และไม่กล้าที่จะโกรธ หรือโกรธแต่เยียวยาตัวเองไม่ได้
รากฐานของปัญหานั้นเล็กจ้อย แต่เราเก็บมันไว้
จนปัญหาง่ายๆ ดึงดูดอีกหลายปัญหาเข้ามา
ทำให้ชีวิตมันดูเหมือนยากเหลือเกิน เหนื่อยเหลือเกิน
ซึ่งที่แท้ นั่นเป็นเพียงความเข้าใจผิด
ที่อาจมองเห็นได้ยาก ในสภาวะใจที่กอดปัญหาเหล่านั้นไว้

เราแก้ไขได้ง่ายๆ ด้วยการยืนยันกับตัวเองว่า
พอแล้วนะกับปัญหาเหล่านั้น เจ็บมามากพอแล้ว
พร้อมจะเรียนรู้พร้อมจะเข้าใจแล้ว
พร้อมให้อภัยแล้ว ยืนยันแน่วแน่ได้แล้ว
แล้วค่อยๆให้อภัยกับทุกๆคน ทุกๆสิ่ง
อาจเริ่มที่จุดง่ายๆ คืออภัยตัวเราเอง
ที่เคยดึงดูดปัญหามาด้วยความไม่รู้
อภัยเพื่อนๆ ที่เคยแกล้งให้เราอาย
อภัยคุณครูที่เคยใจร้ายกับเราอย่างไร้เหตุผล
รวมไปถึง พ่อแม่ ญาติ และทุกๆคนนั้น
ค่อยๆทำจนรู้สึกได้ว่าหัวใจเราสงบ เบิกบาน และผ่อนคลาย
นั่นแปลว่า เราเริ่มเปิดรับสิ่งดีงาม และความจริงแท้นั่นแล้ว
ค่อยๆทำไปทุกวันครับ ดีกว่าปล่อยให้หัวใจเราต้องเจ็บปวด
กับปมปัญหาเดิมซ้ำๆ

เมื่อเราให้อภัย และเป็นอิสระที่แท้ได้แล้ว
เราจะได้ชีวิตของเรากลับคืน จากโลกที่แสนวุ่นวาย
เราจะได้รัก อย่างอิสระ และอิ่มเต็ม ได้ทำงาน
ทำสิ่งที่รัก ได้อย่างเป็นอิสระ

ส่วนถ้าไม่ทำนั่นน่ะหรือ ก็ไม่มีอะไรมากครับ
ความเจ็บปวด ความเจ็บแค้นที่เราเก็บงำไว้
จะค่อยๆดึงดูดปัญหามาสู่เราเรื่อยๆ และส่งต่อ
ไปยังลูกของเราในอนาคตด้วย และมีแนวโน้ม
ว่าปัญหานั้นจะรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆด้วยครับ
น่าเสียดายไม่น้อย ที่หลายคนรู้แล้ว
แต่ไม่ยอมออกจากปัญหาเสียที
ลองดูครับ เราแค่เผลอคิดว่ามันยาก ด้วยความเข้าใจผิด
ที่ถูกปลูกฝัง และซ้ำเติมมามากไปหน่อย
แต่ความเข้าใจผิดก็คือความเข้าใจผิดครับ