ตอนแรกเริ่ม เติมเต็ม อย่างเข้มข้น
หวานหยดปน เปไป ไร้ความขม
น้ำอ้อยแย่ แพ้พ่าย กลายจ่อมจม
เกิดหมองตรม คมครอบ มอบดวงแด
อันคำน้อย ด่างด่า ไม่ว่ากล่าว
ตามใจสาว คราวครั้ง ยังแน่วแน่
จะทำผิด ปิดตาหู สู้คอยแล
ไม่เคยแปร เปลี่ยนไป ในทุกวัน
หลายปีผ่าน คร้านจำ คำที่อ้่าง
ไร้ความต่าง แต่ต้น ทนทุกข์ฉัน
อันอ้อยตาล หวานลิ้น ก็สิ้นพลัน
เจื่อนจิตบั่น สรรค์หา มาด่าทอ
ที่เคยมั่น สัญญา กลับลาลด
ลืมไปหมด หยดย้อย ระห้อยหนอ
เจ็บแล้วจำ จริงเจ้า เฝ้าตารอ
ปวดจนท้อ แทบคลั่ง นั่งซึมเซา
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
