โบราณกล่าว ขานไข เอาไว้ว่า
ชีวิตคน มีค่า มหาสาร
ค่าของคน อยู่ที่ผล คนทำงาน
เพราะบันดาล เงินตรา ค่าตอบแทน
ชีวิตฉัน มันไรค่า ช่างอาภัพ
เพราะไร้ทรัพย์ จึงไร้ค่า น่าเศร้าแสน
ฉันเกิดมา อาภัพ ทรัพย์ขาดแคลน
ยังขาดแฟน ควงแขน แสนจะตรม
อนิจจา ชีวิตเรา เขาไม่สน
เกิดเป็นคน ไร้ค่า น่าขื่นขม
เงินเท้านั้น ทุกวันเศ้รา เขานิยม
จิตระทม น่าอนาถ เพราะขาดเงิน
ชลนา ทิชากร
ชีวิตคน มีค่า มหาสาร
ค่าของคน อยู่ที่ผล คนทำงาน
เพราะบันดาล เงินตรา ค่าตอบแทน
ชีวิตฉัน มันไรค่า ช่างอาภัพ
เพราะไร้ทรัพย์ จึงไร้ค่า น่าเศร้าแสน
ฉันเกิดมา อาภัพ ทรัพย์ขาดแคลน
ยังขาดแฟน ควงแขน แสนจะตรม
อนิจจา ชีวิตเรา เขาไม่สน
เกิดเป็นคน ไร้ค่า น่าขื่นขม
เงินเท้านั้น ทุกวันเศ้รา เขานิยม
จิตระทม น่าอนาถ เพราะขาดเงิน
ชลนา ทิชากร
คนมีเงิน เพลินเที่ยว พวกเหลียวจ้อง
เรียกพี่น้อง สหาย ร่ายสรรเสริญ
เรายากจน ข้นแค้น แกว่งแขนเดิน
เห็นไม่เอิ้น เมินสบ หลบลูกตา
คนมีเงิน เหินไป ใช่มนุษย์
งามพิสุทธ์ เลิศแมน แสนสง่า
เรายากจน บ่นเบื่อ เหลือระอา
สุดแต่หน้า กลับผัน มิหันดู
คนมีเงิน เชิญเพื่อน เยือนกินเลี้ยง
แว่วยินเสียง บรรเลง ร้องเพลงหมู่
เรายากจน ป่นพริก จิกปลาทู
นั่งหดหู่ แดเดียว เปลี่ยวเอกา
คนมีเงิน เยินยื้อ ซื้อรักได้
สาวสวยใส สมมาตร ปรารถนา
เรายากจน คนเคย รักเชยลา
มีน้ำตา เปรอะเปื้อน โลมเรือนใจ
คนมีเงิน เดินสู่ ประตูสวรรค์
เหล่าคนธรรพ์ เป่าสี ปี่ไฉน
เรายากจน บนฟาก นอนลากไป
ถึงอย่างไร สุดท้าย ตายเช่นกัน
รพีกาญจน์ 59
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
