Re: ทบทวน. . .

เฝ้าคิดทบทวนเรื่องราวต่างต่าง

ว่าเหตุใดทำให้เราห่างร้างเมื่อวันนั้น

นั่งทบทวนเรื่องราวที่ทำให้ปวดร้าวอยู่ทุกวัน

ว่าอะไรทำให้ฉัน. . .ยังคิดถึงเธอ

อาจเป็นเพราะสายลมแห่งความเหงา

ที่พัดผ่านมาเบาเบายามพลั้งเผลอ

อาจเป็นแสงจันทร์อ่อนที่สะท้อนความพร่าเบลอ

จึงทำให้ยังหลงเพ้อ. . .ลืมเธอไม่ได้เลย

หรืออาจเป็นเพราะความรัก

ที่ฉันยังจมปรักอยู่เฉยเฉย

บางครั้งอาจเป็นเพียงเพราะความคุ้นเคย

จึงยังทำให้คิดเกินเลย. . .ว่าเธอจะกลับมา

เฝ้าถามหาเหตุผล

ที่ทำให้คนหนึ่งคนยังรักอยู่นักหนา

แต่แล้วก็ค้นพบว่าในตอนจบของเส้นเวลา

ฉันลืมเอาหัวใจของฉันคืนมา. . .ในวันที่คนอีกฝั่งฟ้า. . .หมดใจ

เฮยอิง

ได้แต่สมมุติไปต่าง~ ต่าง นานา
ว่าคนอีกฝั่งฟ้า . .. จะคิดถึงกันบ้างไหม?
ในวันที่ความปวดร้าวฝังรากลึกลงกลางใจ
ฉันรู้จักแค่ความเดียวดายเรื่อยมา

ไม่มีคำพูดซึ้งใจให้ซึมซับ
ถึงรักเท่าไร . . คุณคงไม่ต้อนรับการกลับมาหา
ถึงอยากวิ่งหนีความจริงไปสุดฟากฟ้า
ก็ต้องฝืนเดินหน้า . .. ยอมรับความจริง

อาจเป็นเพราะคุณลืมหัวใจไว้ที่ฉัน
และอาจเป็นเพราะความรักที่ได้จากคุณนั้น . .. เป็นทุกสิ่ง
ใต้ร่มเงาความรักที่เคยพักพิง
คือช่วงเวลาล้ำค่าที่สะกดหัวใจให้หยุดนิ่ง .. . ตลอดกาล

อาจเป็นเพราะน้ำตาไม่เคยแห้งไป
วันนี้ . . . จึงยังโหยหาอุ่นไอ . .. ความไหวหวาน
อาจเป็นเพราะดอกรักในใจ . . . ไม่เคยมีใครทำให้เบ่งบาน
ทุกครั้งที่น้ำตาไหลผ่าน .. . จึงได้แต่จินตนาการ . . ว่าคุณอยู่ใกล้กัน~*