พอครั้น หิวจน กระวนกระวาย
แอบอาย แล้วคิด กระมิดกระเมี้ยน
กลางวัน ลำบาก จะพากจะเพียร
หยิบเนียน ขนม สุขสมสุขใจ

ขนมใคร ไม่รู้ อ่ะฮู่อ่ะฮ่า
วางมา ตั้งนาน เกินขานเกินไข
ยิ่งยั่ว นัวหนุน ละมุนละไม 
เลยคว้า หยิบไป เผ่นได้เผ่นดี


ฮรี่ๆ