ลาดาว
เพียงหยดน้ำลิ้งลากจากเถาวัลย์
ดาวดวงหนึ่งแสงนั้นเลื่อมสั่นไหว
ชั่วผีเสื้อขยับปีกขวับไกว
หยดน้ำใสคว้างดิ่งหลุนกลิ้งลง
แสงจากดาวไล้ลอดทอดแสงนิ่ง
สงบจริง ฤ พรางเป็นลางบ่ง
พริบขณะ! เมฆบังหลังเคียววง
ดาวพุ่งตรงทิ้งร่วงดุจดวงน้ำ
เกิดลำแสงขาววาบทาบตัดฟ้า
งามต้องตาต้องใจในคืนค่ำ
อีกหมื่นเปล่งแสงกรายกรีดร่ายรำ
แอบเก็บงำน้ำตา..บอกลาดาว
อุทยานลานหญ้าอนุสรณ์
ล้มตัวนอน หญ้าชื้น, พื้นหญ้าหนาว
คงมิมีฝันใดไม่รวดร้าว
พริ้มตาพักเพื่อก้าว..อีกยาวไกล.
๒๒ มกราคม ๒๕๕๕
หยดน้ำไหลปลายเถาวัลย์ปันยื่นส่ง
แตะแต้มลงริมปากจากเขาให้
ดื่มน้ำจากเถาวัลย์นั้นฉ่ำใจ
ในพงไพรเพียงสองคล้องแขนเดิน
มองดวงดาวราวฟ้าคลาเคลื่อนคล้อย
ใจคนคอยร้อยเจ็บเก็บนานเนิ่น
เพลงใบไม้แว่วห่างร้างหมางเมิน
ทางห่างเหินขนานม่านอาลัย
..กุสุมา..
<a href="http://www.youtube.com/v/L2J_qqSZXbc&rel=0&fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/L2J_qqSZXbc&rel=0&fs=1</a>
ขออนุญาตน่ะค่ะอ่านแล้วอดต่อไม่ได้ค่ะกลอนไพเราะค่ะ
เพียงหยดน้ำลิ้งลากจากเถาวัลย์
ดาวดวงหนึ่งแสงนั้นเลื่อมสั่นไหว
ชั่วผีเสื้อขยับปีกขวับไกว
หยดน้ำใสคว้างดิ่งหลุนกลิ้งลง
แสงจากดาวไล้ลอดทอดแสงนิ่ง
สงบจริง ฤ พรางเป็นลางบ่ง
พริบขณะ! เมฆบังหลังเคียววง
ดาวพุ่งตรงทิ้งร่วงดุจดวงน้ำ
เกิดลำแสงขาววาบทาบตัดฟ้า
งามต้องตาต้องใจในคืนค่ำ
อีกหมื่นเปล่งแสงกรายกรีดร่ายรำ
แอบเก็บงำน้ำตา..บอกลาดาว
อุทยานลานหญ้าอนุสรณ์
ล้มตัวนอน หญ้าชื้น, พื้นหญ้าหนาว
คงมิมีฝันใดไม่รวดร้าว
พริ้มตาพักเพื่อก้าว..อีกยาวไกล.
๒๒ มกราคม ๒๕๕๕
หยดน้ำไหลปลายเถาวัลย์ปันยื่นส่ง
แตะแต้มลงริมปากจากเขาให้
ดื่มน้ำจากเถาวัลย์นั้นฉ่ำใจ
ในพงไพรเพียงสองคล้องแขนเดิน
มองดวงดาวราวฟ้าคลาเคลื่อนคล้อย
ใจคนคอยร้อยเจ็บเก็บนานเนิ่น
เพลงใบไม้แว่วห่างร้างหมางเมิน
ทางห่างเหินขนานม่านอาลัย
..กุสุมา..
ขออนุญาตน่ะค่ะอ่านแล้วอดต่อไม่ได้ค่ะกลอนไพเราะค่ะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
