ฤทัยครารักไร้ เลือนลาง
ครวญคร่ำมิอำพราง ร่ำร้อง
ถวิลกลิ่นนวลนาง นิ่มน้อง
แววรักจางเจื่อนต้อง ห่างแล้วจำนน.....
ฮู้!เหงื่อตกเลยครับพี่น้องครับ..
ขอบคุณสำหรับคำชี้แนะของพี่รพีกาญจน์59 คุณหทัยชนก คุณงาย ครับ
แแแม้! บทเดียวนี่ทำซะครูหลายคนเวียนวิง วิงเวียนเลย บาปกรรมของศิษย์รึเปล่าไม่รู้เหอะเหอะ!
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
