ขอ..ขอบคุณ อย่างยิ่ง ต่อสิ่งนี้
มั่นจงรักษ์ ภักดี เป็นที่ตั้ง
ไม่สลาย คลาย-จาง ช่างจีรัง
คงมั่นดั่ง โลกา-สุราลัย..
..แม้ห้วงกาล ผ่านพ้น ไม่หม่น-ดับ
มิลาลับ ลืมกัน มิหวั่นไหว
สถิตย์เนา แนบห้วง ดวงหทัย
มิจรไกล ให้หา แม้..นาที ..
..เป็นพระคุณ เหลือล้น ต่อมนฉัน
ที่เจ้านั้น แน่วแน่ ไม่แปรหนี
เข้ายึดครอง ห้องห้วง ดวงฤดี
สิ่งนั้นมี ชื่อว่า เจ้า..จาบัลย์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
