ยืนตากฝนคนเดียวเปล่าเปลี่ยวจิต
ชวนให้คิดถึวคนนั้นที่ฝันไป
อยู่อยู่เทอนั้นก็เดินเข้ามา
เหมือนฟากฟ้าดลใจให้พบกับ
เทอยิ้มมาทำให้ใจเเทบสลาย
เเถมเทอกางร่มให้ใจยิ่งสั่น
อาจเพราะวาสนาเราสัมพันธ์
เเต่เทอนั้นบอกขายร่มเพียงร้อยเดียว