Re: หนังสือกลอน . .. เล่มเก่า

หนังสือเล่มกระดาษ
(รอถูกเก็บเข้าพิพิธภัณฑ์)

หนังสือเก่ารายเรียงสงบหิ้งชั้น
ผ่านล่วงวารลายครามคร่ำสังขาร
เหลืองแห้งกรอบกระดาษบอกเก่านาน
อยู่เล่าขานบันทึกช่วงเวลา

นวนิยายบทกวีและเรื่องสั้น
แยกรายชั้นรอรื้อสะดวกหา
บางเล่มครึยู่เยินเกินเยียวยา
หลายเล่มคร่ากระดาษแพ้ชราวัย

ชั้นธรรมะหนังสือมีมากหน่อย
ด้วยวารวัยบ่ายคล้อยเข้าหนุ่มใหญ่
ซื้อเองบ้างเพื่อนให้คละเคล้าไป
หลายเล่มหายใครยืมแสร้งไม่คืน

อีกชั้นหนึ่งตำราล้วนหายาก
วิชาการหลายหลากความรู้พื้น
“Post-Modern” แนวคิดเราจุดยืน
มีดกดื่นมากกว่าตำราใด

อีกชั้นหนึ่งปกิณกะเกร็ดความรู้
มากโขอยู่หลายปก “ทางสายไหม”
ทั้งซื้อเขา, แปลเองบ้าง-อยู่ประปราย
จัดหมวดหมู่เก็บไว้ใช้อ้างอิง

หมวดปกิณกะปกเรื่อง “อียิปต์” นั้น
กว่าค่อนชั้นสะสมหวงแก้วยิ่ง
ใครขอยืมไม่ให้รีบขวางติง
รักหวงจริงเรื่องเก่าปรัมปรา

อีกชั้นนั้นใหม่เก่านิตยสาร
ได้หยิบอ่านค่อนข้างบ่อยถี่กว่า
ทั้งรายเดือนรายปักษ์รายสัปดาห์
กว่าครึ่งแนวสารคดีและการเมือง

หนังสือเล่มอาจแสลงค่ายุคสมัย
คนรุ่นใหม่ส่ายหน้าโบราณเรื่อง
ออนไลน์สื่อ, social-network เฟือง
ขับฟูเฟื่อง, หลากล้นแสนกล “line”

แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นและทั้งนู้น
ทั้งเด็กรุ่นทั้งหนุ่มสาวทั้งผู้ใหญ่
ปวารณาตนสาวกสื่อออนไลน์
หนังสือเล่มร่อยหายค่อยตายลา

โลกวิวัฒน์, ยุค IT-Digital
เสี้ยมมนุษย์สอนเหิมเห่อวัตถุค่า
คนเสพกานท์อาบเลี้ยงกล่อมวิญญา
เขาตราหน้าคร่ำครึโคกระบือ

กวีนิพนธ์ตีพิมพ์หนังสือเล่ม
ทั้งโนเนม, ซีไรต์-น่าอายถือ
ไม่อยากซื้อ, ถือเล่น-เสนียดมือ
ออนไลน์สื่อ, กรานไหว้-smart-lifestyle

หนังสือเก่าสงบรายอยู่ตู้ชั้น
รอแบ่งทานปัญญาดับกระหาย
คงต้องรอ, แล้วเล่า-ซีดกรอบวาย
สื่อออนไลน์ผลักเจ้าฝังปลักยุคฯ

สนอง เสาทอง
4 มิถุนายน 56