หัวใจแรง เต้นเร็ว คล้ายจะหยุด
คล้ายว่าสุด หวาดหวั่น จะกลั่นไหว
สั่นระรัว ทั่วทรวง ห้องดวงใจ
ราวกับว่า จะหลุดไป จากตัวตน
แม้มิเคย หวั่นใจ กับใดเรื่อง
แม้มิเคย คิดเฟื่อง เรื่องควรสน
แม้มิเคย ใจร้อน ดั่งไฟรน
กลับเหมือนคน ดลดิ้น สิ้นทางเดิน
เป็นเพราะเธอ คนเดียว เลยใช่ไหม
ที่ทำให้ ดวงใจ คิดเก้อเขิน
แม้แท้จริง ไม่มี อะไรเกิน
กลับสะเทิน ทุกครั้ง ครั้นคิดไป
วันรุ่งขึ้น ยังมีการ มาต่อล้อ
เหมือนถักทอ กลอจิต ตามทิศไหว
จนกลายเป็น พันธะ แห่งสายใย
ซึ่งเหนี่ยวใจ ให้รั้ง ทุกครั้งเจอ
พอเถอะพอ เทพี เสรีภาพ
ถือคบไฟ ยื่นฉาบ ครั้งยามเผลอ
มารนใจ ที่ตั้งมั่น ฝันละเมอ
เพียงเพราะเธอ ตัวเธอ เธอคนเดียว
อย่ากระนั้น..หวั่นไหวเถิดใจเจ้า
ที่สร้อยเศร้าตรองตรึกนึกเฉลียว
ฟังบรรยายเพียงเจ้าฤาเปล่าเปลี่ยว
หรือข้องเกี่ยวดวงฤทัยที่ใครกัน
เราเองหวั่นหวั่นตามเนื้อความว่า
หรือทิวาคืนก่อนเธอนอนฝัน
จึงต่อเนื่องเรื่องลามความจาบรรย์
จนตะวันรุ่งแจ้งแฝงอาการ
ซึ่งผมเองนั้นไซร์ไม่ใช่หมอ
แต่จะขอเยียวยามาผสาน
เพื่อเทพีเสรีภาพยืนตราบนาน
ปรามคนรานราวีบีฑากัน
อย่าโทษาอาการที่หวั่นหวาด
นั้นคงอาจเพราะจิตเธอคิดพรั่น
พึงสติตั้งมั่นไว้สำคัญ
เพราะใครนั้นอย่าเพิ่งโกรธโทษว่าใคร
สำรวจความในตนค้นที่คิด
เพราะดวงจิตเธอนั้นจึงหวั่นไหว
เพียงสลับปรับเปลี่ยนคิดเพี้ยนไป
คิดสิ่งใหม่สิ่งที่ดีแก่เรา..
dokkrajaiw
