ใต้ฟ้า ราตรี

สวัสดีครับ ผมมาใหม่ครับ ขอฝากผลงานแรกเลยนะครับ(ผมแต่งเอง เมื่อตอน ม.2)

เพริศพรั่งพรายพราวผืนพื้นนภา

ดวงดาราเพลินพาพิศสถิตแสง

ผ่านวันวานผันวนเวียนแปรเปลี่ยนแปลง

ดาวเปลี่ยนแสงดังประสงค์ทรงประกาย

ลูกไก่เหลืองเรืองรองลอยล่องฟ้า

ช่างเจิดจ้าจรัสแจ่มแฉล้มฉาย

คลุกเคล้าคลอข้างเคียงลอยเรียงราย

ทอประกายสามัคคีสาดสีทอง

เปรียบมนุษย์แสนสุดเขลายิ่งดาวไก่

คราวเคราะห์ภัยแม้นหม่นไหม้ยิ่งหม่นหมอง

ขาดความรักสามัคคีที่ปรองดอง

ต่างแต่จองเวรกันเท่านั้นนา

คราวท่านอยู่ท่านมั่งมีแม้มากมาย

คราวท่านตายท่านก็ไปเท่านั้นหนา

อาทิตย์ทองส่องแล้วดับแลลับตา

สัจธรรมคู่หล้าทั่วสากล

แพรวพราวเพ็ญสวยเย็นสร่างสว่างตา

แจ่มเจิดจ้าส่องสาดแสงทั่วแห่งหน

สุกไสวใสสว่างสร่างกมล

เมื่อยามยลยินดียิ่งปรีดิ์เปรม

ดวงจันทราในดวงมาลย์บันดาลดล

ดวงกมลพ้นทุกข์สุขเกษม

หน้าแฉล้มแย้มยิ้มเอิบอิ่มเอม

จันทร์ดวงเต็มเปรมดวงใจหาใดปาน

สกุณาคราค่ำร่ำร้องเรียก

เฝ้าสำเหนียกฟังสำเนียงเสียงหวานหวาน

แม้นสำเนียงเสียงกระเส่าเศร้าดวงมาลย์

อุรารานร้อนรนไร้คนเคียง

หรีดเรไรให้วังเวงวกเวิ้งว้าง

วิเวกว่างไหวหวั่นสะพรั่นเสียง

ร่ำร้องเร้าเริงเล่นเป็นสำเนียง

ในรังเรียงร่าเริงบันเทิงใจ

ยอดหญ้าเบนเอนตามสายพายพัดพลิ้ว

เอนยอดลิ่วทิวลู่ดูหวั่นไหว

ต่างร้องร่าเริงระบำอยู่ร่ำไร

หฤทัยยิ่งปลาบปลื้มยากลืมเลือน

ระยิบยับน้ำค้างหยอดหยดยอดหญ้า

พลางเพ่งพิศพิจิตรตาหาใดเหมือน

วับแวววาวพราวสวยด้วยแสงเดือน

เปล่งประกายลางเลือนเหนือนภา

มวลหมู่เมฆมีมากมายเหมือนหมายมุ่ง

พายพัดพุ่งฟุ้งไปในเวหา

เริงลอยลมล่องลิ่วลู่หมู่เมฆา

กลบจันทราบดบังมิดสนิทกาย

พรายกระซาบกระซิบแทรกทรวงเสียวซ่าน

หม่นหมองมาลย์มืดมั่วมัวใจหาย

วังเวงวาบวิเวกหวิวมิวางวาย

นี้แหนงหน่ายเหนื่อยนักนิ่งพักนอน

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ใต้ฟ้า ราตรี (อ่าน 3357 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้