..ข้างกองไฟ..
ใน..คืนหนาว....
แก้วเกร็ด..น้ำค้าง.กราว..พราวใบไม้.
ปลิวเปล..เห่.ห่ม..เพรียวลมไพร
ประหนึ่ง.ว่า..จัก.ไกว..ไป.ไหวจันทร์
นับ..ดาวว่าง...
สัก.ดวง..ส่องทาง..เพื่อสร้างฝัน
หมายรูป..เรือนรัก..จัก.นิรันดร์
พริ้มอำพัน..อิ่มงาม..ยามนิทรา
ข้าง..กองไฟ....
บนความ..อ่อนไหว..ที่.ไหวกว่า
เปลี่ยนคืน..มืดดำ..ธรรมดา
เปิดเปลว..ปรารถนา..ปะทุ.แรง
หยดน้ำ.จาก..จอกน้อย...
ชำระรอย..ร้าวแรก..แตก.ระแหง
ชำระล้าง..แผลพร้อย..รอยทิ่มแทง
ถ้วนทุกแหล่ง..ทุกฐาน..ลาน.หทัย
ถามลม..ถามฟ้า..
อีกนาน..หรือ.?..กว่า..หมุนฟ้าใหม่
ยังหนาวเจ็บ..เหน็บเจือ..ถึงเนื้อใจ
จึงก่อไฟ..ไว้.สดับ..ซับ.แสงเงา
ท่ามพวยควัน...ระอุ.อุ่น
กระหยับกรุ่น..กาน้ำ..อันคร่ำ,เก่า
ฝาก.ฟืน..ยืนไฟ..ให้.ถึงเช้า
ข้าฯ.จะฟัง..ความเหงา..เล่านิทาน..ฯฯ
( * กระพือไฟ..ให้รุ่ง..ถึง.พรุ่งเช้า )
( * เพื่อจะ.ยิน..รูป.เงา..เล่า.นิทาน..ฯฯ )
------------------------------------------------
คือคน....เขียนคำ.......โดย.."ปางสีฝุ่น"
