ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Satoshi]

บนเส้นทางที่ทอดยาว
จากวันนั้นจนมาถึงวันนี้....
นานแค่ไหนกันนะที่ความเจ็บปวดจากการจากลาเกาะกินความหวัง หัวใจ และศรัทธาในความรัก
เนิ่นนานแค่ไหนแล้ว...ไม่รู้เลยสักนิด
"Love is imposibly to describe as verbal or alphabetical....
May be the great poem which drawing the feeling of love....
but we sure that...., it is the only little part of the really of love
beyond the couple of heart, the touch of invisible, such like as the complicate,
but in which whom be well know of what the love is,
The person WHO LOVE....may be profound see in side,
and the another one is WHOM BE LOVED...
coz of the love still stand and delight beyound the midst of heart....
.......
.......
.......
as me, still stand loyalty, faithfully, preservely
no matter how the canal of time flow futher
there are no effected to my heart....
stilling BELOVED YOU."

หลายครั้งท่ามกลางวันคืนที่หม่นหมอง
ตื่นขึ้นมาท่ามกลางความว่างเปล่า
เหมือนจะเห็นเธอยืนอยู่ตรงนั้น...
ร่องรอยเล็กๆ ของความรู้สึกที่เก็บซ่อนไว้
เมือนแสงริบหรี่ของเปลวเทียนในสายหมอก
ดูเหมือนจะเจิดจรัสขึ้นมาชั่วครู่แล่ววูบลงริบหรี่เช่นเคย...
.....
....
เธอไม่ได้ยืนอยู่ตรงนั้นอีกแล้ว
ไม่มีความรู้สึก ความรัก ความหวัง อุ่นไอของอ้อมกอดที่เคยสัมผัส
ไม่มีอีกแล้วความปรารถนาดี ความห่วงใย ความเอาใจใส่
ไม่มีอีกแล้ว ความเข้าใจ หรือความรู้สึกไหนๆ ที่เธอเคย....
....
....
ไม่รู้เลยว่าเธอ....จะยังระลึกถึงมันบ้างหรือเปล่า
ไม่รู้เลยว่าเธอจะเคยรู้สึกเหมือนกันบ้างไหม
....
....
แต่โปรดรับรู้ไว้เถิดนะ
จากที่ตรงนี้...และไกลแสนไกลตราบที่โลกจะพาหมุนไป
คนๆ นี้ จะยังคงรักและรู้สึกดีดี กับเธอเสมอ
และยังพร้อมจะยิ้มและยืนยันกับเธออีกครั้ง...หากเธอจะได้ยิน
...จากวันนั้นจนถึงวันนี้...ความรู้สึกดีดีไม่เคยจางหาย....