ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[คนผิงดาว]

ราตรีกาลยามนี้ยาวไกลนัก

อยากหยุดพักใต้แสงจันทร์ที่อร่าม

แหงนมองดาวบนฟ้าช่างงดงาม

ลมพัดผ่านอยากเอนกาย...นั่งผิงดาว

.....................................................
เส้นทางสายเปลี่ยวของความฝัน

คืนและวันผ่านไปไร้จุดหมาย

มีเพียงตัวเราเองแสนเปลี่ยวกาย

ไม่มีใครเดินเคียงข้างสร้างฝัน...ของสองเรา

.......................................................
เห็นพระจันทรืเคียงคู่มวลหมู่ดาว

ส่องแสงแพรวพราวกลางนภาไร้ความเหงา

แต่รู้ไหมหนอจันทร์กับดวงดาว

คนที่ยืนมองดูเจ้า.....เขาเศร้าจัง

.......................................................
                              เพียงแค่แสงหิ่งห้อย

[คนผิงดาว]

ทุกราตรีของค่ำคืนยืนมองฟ้า

มีเพียงจันทร์และดาราคอยเป็นเพื่อน

นั่งผิงดาวด้วยความเหงาที่มาเยือน

อยากลบเลือนความหลังที่ฝังใจ

.......................................................
ใต้แสงดาวและน้ำตาที่รินไหล

ด้วยหัวใจคิดถึงเธอมากนักหนา

อยากบอกธอฝากข้ามผ่านวันเวลา

ให้รู้ว่ายังรักเธอ...เท่าวันวาน

..........................................................

[nan]

ฉันที่ยืนมองดาวอยู่ตรงนี้

ไม่รู้ว่าตรงนั้นมีที่อันเปรี่ยวเหงา

อยากเข้าไปร่วมกันกับเธอที่ผิงดาว

ได้บอกให้ฉันรับรู้ถึงเรื่องราวที่เศร้าใจ

.....................................................

เหงา-เหงา มาผิงดาวอยู่ตรงนี้

มันก็ยิ่งเหงาขึ้นทวีเธอรู้ใหม

อย่าปล่อยให้ เหงา เกาะกินในหัวใจ

มาพูดคุยทักทายให้หัวใจหายเหงาบ้างนะเธอ

......................................................

ฉันอาจไม่ใช่แสงตะวันอยู่บนฟ้า

ฉันอาจไม่ใช่ดาวดาราที่สดใส

เป็นแค่..อีกคนที่..รักและห่วงใย

ปราถนาดีให้เธอได้หายเหงาบ้างสักครา

.......................................................

ยามที่ไร้แสงของดวงดาว...แสงหิ่งห้อยน้อยก้อพราวสดใส

ไม่จำเป็นต้องเปร่งแสงแข่งกับใคร...เพราะยังไงแสงหิ่งห้อยก้องดงาม

[กล่องความทรงจำ]

วันที่ฟ้า ไร้แสง แห่งดวงตะวัน
วันที่ฝัน ของเธอ เริ่มเหน็บหนาว
วันที่ฟ้า อาจไร้ซึ่ง แสงแห่งดาว
ความมืด อาจทำให้เธอ เหน็บหนาวใจ

แต่หิ่งห้อย อย่างฉัน ยังอยู่ที่ตรงนี้
คอยส่องแสง เท่าที่มี ไม่หนีหาย
เป็นแสงนำทาง ให้เธอ เดินก้าวไป
และลดความ เหน็บหนาวใจ แม้จะไม่มากมาย....ก็ตาม

 

[คนผิงดาว]

ไม่ได้มาทักทายเสียนาน

คนร้าวรานดั่งแสงหิ่งห้อย

แม้แสงเรืองรองเพียงเล็กน้อย

ก็ยังรอคอยในการกลับมา

.................................................
อาศัยเพียงแรงกายที่มีอยู่

ให้เธอรับรู้ว่าใจหวั่นไหว

แม้วันนี้ฉันสิ้นลมหายใจ

ของฝากและคิดถึงไว้...ดั่งแสงหิ่งห้อย

........................................................

[คนผิงดาว]

วันนี้ยังคงมีแสงดวงตะวันเฉิดฉาย

จรัสแสงเปล่งประกายอยู่กลางเวหา

ฉันคนนี้ดั่งแสงหิ่งห้อยต้องคอยหลบตลอดมา

ไม่อาจเอื้อมตัวมาท้าทายแสงตะวัน

............................................................
ด้วยความรักและคิดถึง

แม้ไม่ลึกซึ้งและตรึงใจเธอนักหนา

ฉันมาเยือนและเขียนกลอนฝากไว้แล้วนะแก้วตา

ให้รู้ว่ายามนิทราฉันจะร้องเพลงกล่อมเธอ

............................................................
ให้สายฝนเป็นเสียงเพลงประสานกล่อม

ยามเธอนอนจะได้เย็นสบายและหลับฝัน

เสียงร้องจากหริ่งเรไรดังไกลและกังวาล

ผสมผสานเรียงร้อยกลอนก่อนนิทรา...ยามราตรี

.................................................................
คนผิงดาว...คนเศร้าอยุ่ไกลเธออีกฟากฟ้า

ยามนิทราจะเข้ามาเยี่ยมยามและถามไถ่

เขียนบทกวีร้อยกลองฝากดาวบนฟ้าไกล

ว่ารักและคิดถึงเธอมากมาย.....นะคนดี

.............................................................
   
                            แด่รักจากดวงใจทุกๆดวง

[กล่องความทรงจำ]

ฉันที่ยืนมองดาวอยู่ตรงนี้

ไม่รู้ว่าตรงนั้นมีที่อันเปรี่ยวเหงา

อยากเข้าไปร่วมกันกับเธอที่ผิงดาว

ได้บอกให้ฉันรับรู้ถึงเรื่องราวที่เศร้าใจ

.....................................................

เหงา-เหงา มาผิงดาวอยู่ตรงนี้

มันก็ยิ่งเหงาขึ้นทวีเธอรู้ใหม

อย่าปล่อยให้ เหงา เกาะกินในหัวใจ

มาพูดคุยทักทายให้หัวใจหายเหงาบ้างนะเธอ

......................................................

ฉันอาจไม่ใช่แสงตะวันอยู่บนฟ้า

ฉันอาจไม่ใช่ดาวดาราที่สดใส

เป็นแค่..อีกคนที่..รักและห่วงใย

ปราถนาดีให้เธอได้หายเหงาบ้างสักครา

.......................................................

ยามที่ไร้แสงของดวงดาว...แสงหิ่งห้อยน้อยก้อพราวสดใส

ไม่จำเป็นต้องเปร่งแสงแข่งกับใคร...เพราะยังไงแสงหิ่งห้อยก้องดงาม

+1 ไปเลยนะจ๊ะน่านจ๋า

[กล่องความทรงจำ]

เป็นเพียง หิ่งห้อย ตัวน้อยนิด
ที่กระพริบแสง ในยามมืดมิด ยามหลับไหล
แต่ยังส่องแสง กระจ่าง อยู่กลางใจ
เป็นเพื่อนเดินทาง ไปไหนๆ กับทุกคน

อาจดูเหมือน ด้อยค่า
แต่ตลอดเวลา ไม่ว่า จะพายุฝน
ยังส่องแสง เป็นเพื่อนนำทาง ให้ทุกคน
ในความมืดมน หิ่งห้อยอย่างฉัน จะเปล่งแสง เป็นเพื่อนเธอ
 

[คนผิงดาว]

มิอาจเทียบแสงตะวันได้

เราเป็นแค่แสงรำไรกลางคืนหนาว

ล่องลอยไปตามสายลมพัดไปไร้เงา

ไม่มีแรงคอยต้านสิ่งเร้าที่รุมใจ

                       แสงหิ่งห้อยน้อยนิดในคืนเหงา

                      นำชี้ทางคนเศร้าไปตามฝันและจุดหมาย

                     แม้คืนนี้คนเศร้าต้องระทมและเดียวดาย

                     ขอเพียงแสงหิ่งห้อยนำทางไป...ไม่หวั่นเลย

ช่วยนำทางคนๆนี้ไปยังจุดหมายของปลายฝัน

จากคืนวันอันเหน็บหนาวปวดร้าวเพียงใหน

บางคืนยืนเรียกร้องหาเธอแทบขาดใจ

หวังเพียงดาวศรัทธานำทางไปบอกกับเธอ

                            แต่คืนนี้ไร้ดาวบนฟากฟ้า

                           ฉันจึงมาขออาศัยแสงหิ่งห้อยตัวน้อยนี้

                           ช่วยนำพาความคิดถึงจากหัวใจฉันไปให้เธอที

                            คงไม่มีสิ่งใดฝากไปนอกจากใจที่รักเธอ

หากคืนใหนเจ้าบินไปผ่านเส้นทางนั้น

ฝากความรักความผูกพันถึงเธอด้วยได้ไหม

เส้นทางรักฉันกับเธอแม้ขาดจากกันไกล

แต่ทุกวันนี้ยังคงไม่มีใจ...ให้ใครนอกจากเธอ

                            แสงหิ่งห้อย

                           อยากร้อยเรียงเจ้าไว้

                          ให้รวมแสงกันมากมาย

                          คนเศร้าใจ..คงมีแรงฝันต่อไป

                     .....................................................

                 ฉันคิดถึงเธอ.......

[คนผิงดาว]

ในคืนสลัวลางกลางสายฝน

คนหนึ่งคนยังมืดมนบนทางฝัน

แม้คืนนี้นี้ไร้แสงดวงดาวและพระจันทร์

ของเพียงแสงหิ่งห้อยนั้นนำทางไป

                        ฝนปรายพร่างพรมลงมาไม่ขาดสาย

                       ยืนหลบฝนที่เป็นสายใต้คืนหนาว

                       ฟ้าร้องระงมดังแว่วในคืนไร้ดวงดาว

                       ฉันยืนหนาวเคล้าน้ำตา...หาที่ไป


เห็นแสงริบหรี่น้อยๆลอยล่องมาแต่ไกล

ขออาศัยแสงนำทางไปสักหน่อยจะได้ไหม

บินนำหน้าพาฉันก้าวไปสู่ทิสทางของหัวใจ

ฝ่าสายฝนที่โปรยปรายไปด้วยกัน

             
                       ผ่านคืนนี้ไปใจที่เหงาและเหน็บหนาว

                      ที่พร่างพราวด้วยสายฝนไม่ขาดสาย

                      ไม่ลืมเลยนะแสงหิ่งห้อยตัวน้อยนำฉันไป

                       เหมือนมีแรงก้าวต่อไป....แม้วันนี้เศร้าใจเหลือเกิน

...

                       คืนที่ฟ้าไร้แสงแห่งดวงดารา  หิ่งห้อยส่องแสงมาช่างมีความหมาย

[flowerbeam]

เจ้าหิ่งห้อยตัวน้อย...
ช่วยฟังทางนี้หน่อยได้ไหม
หยุดเถอะ...อย่าสองแสงต่อไป
หากมันจะทำให้เธอต้องจากไปหลังจากแสงหมดลง

เจ้าหิ่งห้อยตัวน้อย
ขอบอกว่าหัวใจน้อย ๆ ดวงนี้
ยอมอยู่ภายใต้ความมืดมิดโดยดี
ขอเพียงแค่ยังมีหิ่งห้อยน้อยตัวนี้อยู่ข้างกาย

----ไม่ต้องการแสงใด แค่มีเธอ-----

[คนผิงดาว]

อยากบอกเธอให้รู้ไว้

หิ่งห้อยอย่างฉันจะไม่บินไปใหน

ยามตะวันลับขอบฟ้าคืนนี้ไม่มีดาวบนฟ้าไกล

ฉันจะขออยู่เป็นเพื่อนใจ...ไปกับเธอ


                                     แม้คืนนี้เธอไร้คนเคียงข้าง

                                     หิ่งห้อยอย่างฉันจะไม่ไปใหน

                                      ขอแสงริบหรี่ช่วยให้อุ่นไอ

                                       และขอเป็นแรงใจให้ก้าวเดิน


ยามนี้เธอมองหาหนทางก้าวไปไม่เห็น

เพราะอาจมีเหตุจำเป็นบนทางฝัน

หิ่งห้อยตัวน้อยรอแค่แสงแห่งดวงตะวัน

ลับปลายฝันไม่มี....หิ่งห้อยอย่างฉันนี้จะมาแทน

.................................................................................................

[flowerbeam]

ขอบคุณไออุ่นจากเจ้า
ที่เฝ้าวนเวียนไม่ไปใหน
ขอบคุณที่อยู่ยามไม่เหลือใคร
ขอบคุณแสงไฟที่ส่องนำทาง

ขอบคุณตะวันที่ลับขอบฟ้า
ทำให้ข้าเห็นแสงที่มีความหมาย
ถึงไม่สว่างเท่าแสงตะวันก้อช่างกะไร
อย่างน้อยหิ่งห้อยก้อมอบไออุ่นได้...ในยามมืดมน

[คนผิงดาว]

ไม่มีสิทธิ์ที่จะรั้งเธอคืนกลับมา

แต่ก็มีสิทธิ์ที่คิดถึงเธอยิ่งกว่าเขาได้

ดูซิเธอแม้เวลาผ่านมาเนิ่นนานเพียงใด

คนที่เธอบอกว่าไร้หัวใจ...เขาเป็นอย่างไรในตอนนี้


                  เสียงอ้อนวอนของคนเศร้าๆ

               ไม่มีเงาของเธอดั่งวันก่อน

               เหลือเพียงใจคนเศร้าที่อาวรณ์

             นั่งนึกย้อนวันเวลา...ที่เราได้รักกัน

[คนผิงดาว]

ดวงตะวันสาดแสงดูเฉิดฉาย

เป็นประกายในท้องฟ้าเวลานี้

เมฆก้อนน้อยลอยบดบังดูเข้าที

แต่มิอาจบดบังแสงรังสีดวงตะวัน

                       
                           มองออกไปบนฟากฟ้าริมหน้าต่าง

                           ยามอ้างว้างเคยขีดเขียนเส้นทางฝัน

                            ฝากหัวใจดวงน้องวางไว้บนก้อนเมฆนั้น

                            ให้พัดพาความฝันจากฉันไปถึงเธอ

บางครั้งยืนมองไปไกลสุดฟ้า

นึกขึ้นมาอยากจะพับแผ่นมามาใกล้

เพราะตอนนี้ยืนคิดถึงเธอหมดหัวใจ

จึงอยากพับแผ่นฟ้าไว้ใกล้ๆกัน


                               วันนี้แสงตะวันยังไม่ไร้จากฟากฟ้า

                                คนเหว่ว้าเปรียบหิ่งห้อยคอยความหวัง

                                  คงไม่มีอีกแล้ววันที่ฟ้าไร้ดวงตะวัน

                                         หิ่งห้อยอย่างฉันจึงไม่มีความหมาย....ในสายตาเธอ


ฉันยังรอและคอยวันคืนกลับ

แม้เนิ่นนานลาลับทั้งความหวัง

แต่หัวใจคนคนนี้ยังรักและคิดถึงทุกคืนวัน

เพียงเท่านี้....ก็มีค่าสำหรับฉันที่ได้รักเธอ

...........................................................................

[flowerbeam]

+ 1นะจ๊ะ คนผิงดาว
 

[คนผิงดาว]

คืนนี้ไม่มีดาวที่พร่างพราวบนฟากฟ้า               
               
คืนนี้จันทรืและดาราเงียบหายไปในความฝัน               
               
คืนนี้เปรียบประหนึ่งคืนเศร้าที่เหงาจัง               
               
ไม่มีเธอไม่มีฉันแม้ฝันของสองเรา               
               
...............................................               
               
เคยวาดฝันด้วยกันว่าวันหนึ่ง               
               
ที่เคยซึ่งตราตรึงและเพรียกหา               
               
สายใยรักสองเราเชื่อมโยงตลอดมา               
               
เป็นสัญญารักมั่นของฉันและเธอ               
               
.................................................               
               
คืนนี้ไม่มีดาวให้เราผิง               
               
ไม่มีแม้ไออุ่นให้อิงยามเปลี่ยวเหงา               
               
มีเพียงแค่น้ำตาไหลมาเบาๆ               
               
คิดถึงเขาคนนั้นที่ลาจากไป               
               
.....................................               
               
ฝากสายฝนที่โปรยปรายในราตรีนี้               
               
ฝากไปถึงเธอคนดีที่สุดคิดถึง               
               
ฝากบอกเธอว่าคนไกลนั่งรำพึง               
               
เพราะว่ารักและคิดถึงนั้นมีเพียงเธอ               
               
........................................               
               
เคยแอบอิงเพียงเราสองในคืนที่ดาวเต็มฟ้า               
               
เคยอยากพับแผ่นฟ้ามาอยู่ใกล้ใกล้               
               
เพราะว่าเธอกับฉันนั้นอยู่ไกลแสนไกล               
               
แต่มิอาจพับแผ่นฟ้าได้แต่ใจเราก็ผูกพัน               
               
............................................               
ลืมแล้วหรือคำอ้อนวอนที่ฝากไว้               
               
ยามที่เธอเหงาวันใหนโทรมาหา               
               
ออดอ้อนก่อนนอนด้วยกันทุกเวลา               
               
เพียงกระซิบบอกเธอก่อนนอนว่า...รักและคิดถึงจัง               

[คนผิงดาว]

[color=darkgreen.นานเหลือเกินแล้วใจที่รอคอยเธอตอนนี้            
.กับชีวิตคนที่ไม่มีจุดหมายปลายทางแห่งฝัน            
.เหมือนคนหมดสิ้นแล้วพลังลงทุกวัน            
.เพียงเพราะฝันของฉันในตอนนี้ไม่มีเธอเคียงข้าง            
*******************************************            
วันวานที่สองเราเคยรักและเคียงชิดใกล้            
อยากให้เธอรับรุ้ไว้ว่ายังคงอยู่ในใจฉัน            
ยังคิดถึงถึงเพียงเธออยู่ทุกๆคืนและวัน            
และในใจของฉันจะไม่ผันเปลี่ยนไปรักใคร            
********************************************            
ในอ้อมกอดที่มีเธออยู่นั้น            
ไม่มีวันเปลี่ยนไปกอดใครได้            
เพราะหน้าที่ความรักไม่เคยให้ใคร            
นอกจากใจของฉันที่มั่นคงต่อเธอ            
**********************************************            
เคยวาดฝันกันไว้ไม่เป็นอื่น            
ทุกวันคืนเคยฝากรักกันเอาไว้            
ว่าจะรักและมั่นคงกันตลอดไป            
ในหัวใจไม่มีใครนอกจากเธอ            
][/color]

[คนผิงดาว]

ดั่งคืนนี้ที่ไร้แสงแห่งดวงดาว

หิ่งห้อยนำแสงแพรวพราวบินถลาฝ่าสายฝน

เจ็บปวดบ้างไหมเจ้าหิ่งห้อยต้องลมบน

เหมือนดั่งคนยืนเศร้าใกล้เจียนตาย


                    หิ่งห้อยเจ้าตัวน้อยล่องลอยผ่านคืนเศร้า

                    ช่วยเป็นเพื่อนหยอกเย้าเคล้าน้ำตาหน่อยได้ไหม

                     ฝากความรักที่ฉันมีติดบิกส่งแสงกระพริบแล้วบินไป

                      แล้วช่วยส่งให้คนใจร้ายที่อยู่ไกลไกล....ให้ฉันสักที


คืนนี้ยืนคนเหงาไร้หนทางที่ก้าวย่าง

อยากข้ามผ่านความเจ็บช้ำของวันเก่า

จะมีใครบ้างไหมหนอเห้นใจคนเศร้าๆ

ช่วยฉุดรั้งให้พ้นความว่างเปล่า...และปวดร้าวได้ไหม?สักคน

[คนผิงดาว]

หิ่งห้อยน้อยล่องลอยตามสายลม

แสนขื่นขมในหัวใจเป็นหนักหนา

ความคิดถึงฝากส่งผ่านไปตามกาลเวลา

คงไม่ถึงใจเธอแล้วซินะถึงลาจากกันไปไกล


วันนี้เส้นทางเดินช่างแสนริบหรี่

อาศัยแสงหิ่งห้อยในคืนนี้นำทางฝันได้ไหม

อยากเดินทางตามหาฝันและหัวใจ

ที่ฝากเธอไว้แสนไกล...อยากไปพบเจอ


คืนนี้ไร้แสงดวงดาวและแสงจันทร์

คนเศร้าที่เฝ้าฝันถึงเธอดูไร้ความหมาย

ไม่อาจฝากความคิดถึงให้ดาวช่วยส่งข่าวไป

วันนี้ดูเหมือนเธอไร้หัวใจ....จริงๆนะคนดี



เหม่อมองไปในหนทางที่มืดมิด

หมดหนทางคิดฝันเธอคืนมาได้

ในตอนนี้เธอคงมอบหัวใจให้เขาไป

หิ่งห้อยอย่างฉันคงไร้ความหมาย...แล้วนะเธอ


..........................................................................

  ด้วยรักและคิดถึง....เธอคนนั้นอยู่เสมอ

                    คนผิงดาวที่สาวลืม