"อุนนุน"
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
16 ตุลาคม 2024, 02:36:AM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: "อุนนุน"  (อ่าน 14904 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
09 กรกฎาคม 2014, 01:36:PM
อ่านกลอน
Special Class LV2
นักกลอนผู้ก้าวสู่โลกอักษร

**

คะแนนกลอนของผู้นี้ 50
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 61



« เมื่อ: 09 กรกฎาคม 2014, 01:36:PM »
ชุมชนชุมชน






"อุนนุน" อาจไม่ใช่บทกวี
และมันก็ไม่มีลักษณะอะไรที่ตายตัว
แต่มันคือห้วงอารมณ์ ห้วงความรู้สึก ห้วงความคิด
ที่ผุดขึ้นมาในบางเวลาของวัน
บ้างจากเรื่องราวในปัจจุบัน บ้างจากเมล็ดพันธุ์ของอดีต
ความรู้สึกเก่า ๆ วนกลับมาหาเราเสมอ
และความรู้สึกเช่นนั้นมันช่าง "อุนนุน" เสียเหลือเกิน






ฉันชอบความหมายของ "อุนนุน" ของคุณนิ้วกลม

เลยเอา"อุนนุน"มาให้อ่านกันค่ะ




การได้พบกันเป็นเรื่องของฟ้า
สิ่งต่อมา
เป็นเรื่องของเราสองคน.


การพบกันเป็นความบังเอิญ
การยิ้มให้กันเป็นความตั้งใจ.


หลบตา
กับหลบหน้า
ค่าไม่เท่ากัน.


เวลารักใคร
เขาไม่ได้เป็นจุดหมายของเรา
แต่เรากับเขาต่างเป็นเพื่อนร่วมทางกัน
เพื่อเดินไปยังจุดหมายของแต่ละคน.


เธอไม่รัก
ไม่ได้หมายความว่าเราแพ้
เราแข่งกันตั้งแต่เมื่อไหร่.

ห้วงอวกาศที่มีเธอ
กับห้องคับแคบที่อยู่ตามลำพัง
สถานที่ใดอ้างว้างกว่ากัน-ฉันสงสัย.


ความรัก
ไม่ได้ทำให้เราเจ็บปวด
คนที่เรารักต่างหาก.

ปัญหาไม่ได้อยู่ที่เขาไม่รักเรา
ปัญหาอยู่ที่
เรายังรักเขา.

หลุมรัก
เวลาผ่าน  มันจะตื้นขึ้น
ไม่ต้องปีนป่าย
เดินออกมาได้ด้วยตัวเอง.

หากจะมีการจ้องตาที่ทรงพลัง
กว่าการจ้องตาครั้งแรก
มันคงป็น
การจ้องตาครั้งสุดท้าย.

เธอเป็นหนังสือ
ที่หายไปตลอดกาล
ก่อนที่ฉันจะอ่านถึงหน้าสุดท้าย.

รู้ว่าเขาไม่รัก-เจ็บ
รู้ว่าเขารักคนอื่น
เจ็บกว่ามาก.

น้ำแข็งที่ละลายแล้ว
ทำให้กลับมาเป็นน้ำแข็งอีกได้
แต่มันไม่ใช่ก้อนเดิม.

ความเจ็บปวดเขียนขึ้นจากหมึกไม่กันน้ำ
น้ำตา
มีแต่จะทำให้มันเลอะเทอะมากยิ่งขึ้น

ความเศร้าคล้ายควันคลุ้งในห้องครัว
มันจะจางหายไป
ถ้าใครคนนั้นเปิดหน้าต่าง.

คนเรามีความเศร้าของใครของมัน
แต่เรารับฟังกันและกันได้.

โตขึ้น น้ำตาน้อยลง
ไม่ได้แปลว่า
เศร้าน้อยลง.

การบอกคนที่กำลังเศร้า
ว่าอย่าเศร้า
คือการทำร้ายเขาอย่างหนึ่ง.

น้ำตา
จริงกว่า
น้ำลาย.

อย่าพยายามหยุดฝนไม่ให้ตกจากฟ้า
อย่าพยายามหยุดน้ำตาของคนที่กำลังเสียใจ.

ปล่อยให้ฉันร้องไห้ดีกว่า
ถ้าเธอจะเดินเข้ามา
ปลอบด้วยคำว่า "เรื่องแค่นี้".


ความเหงาเป็นเลขคี่.

ความคิดถึง
ไม่ใช่ความคิด
มันเป็นความรู้สึก.

ความคิดถึงมีอายุขัยของมัน
และมีวันหมดอายุ.

ไม่มีใคร
อยากกอด
ผู้ที่ถือมีดไว้ในมือ.

ความรัก
ทำให้เรามองข้ามความน่าเกลียด
ความเกลียด
ทำให้เรามองข้ามความน่ารัก.


สิ่งที่น่าเกลียดชังที่สุด
คือ
ความเกลียดชัง.


อย่าคาดหวังการเติบโตของต้นไม้แห่งความฝัน
หากเธอเอาแต่รดมัน
ด้วยน้ำลาย.


ก่อกองไฟเล็กเล็กให้อุ่น
ดีกว่าลุ้นแสงอาทิตย์
ที่ไม่รู้จะมาเมื่อไหร่.

ความสมหวังบอกให้เราเชื่อมั่นในความฝัน
ความผิดหวัง
       


ข้อความนี้ มี 12 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
09 กรกฎาคม 2014, 03:55:PM
ดาว อาชาไนย
กิตติมศักดิ์
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 394
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 1,472



poem.archanai?fref=ts
« ตอบ #1 เมื่อ: 09 กรกฎาคม 2014, 03:55:PM »
ชุมชนชุมชน



ความรัก
ไม่เหมือนตาชั่่ง
ที่เราจะเติมน้ำหนักให้เท่ากันได้

จึงมีหนักอยู่ข้างเดียว
อีกข้างเบาหวิว

จึงไม่มีความยุติธรรมในความรัก
ข้อความนี้ มี 13 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

เสี้ยวอารมณ์จากใจใครคนหนึ่ง
คงไม่ซึ้งจับใจใครทั้งหลาย
แค่มีใครคนหนึ่งซึ้งไม่คลาย
ก็สมหมายใครคนหนึ่งซึ่งรักกลอน
09 กรกฎาคม 2014, 04:32:PM
panthong.kh
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 2989
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 8,676



« ตอบ #2 เมื่อ: 09 กรกฎาคม 2014, 04:32:PM »
ชุมชนชุมชน

ส่งจูบจ้ะ เคารพรัก
รักแรกพบ
จะจำฝังอยู่ในก้นบึ้งหัวใจ
ไม่เคยลืม
แม้เวลาจะผ่านไปกี่ปีก็ตาม

อย่ามองคนเพราะหน้าตา
ถามหน่อยว่าเจอกันครั้งแรก
คุณจะมองที่ไหน
ถ้าไม่ใช่หน้าตา

คุณอย่ามัวแต่ฝัน
เพราะความฝันอาจทำให้คุณหมดตัวได้


ความรัก
ไม่ได้จบลงด้วยการแต่งงานเสมอไป
เพราะบางคน
จบลงด้วยการมีลูกโดยไม่ต้องแต่งงาน
พันทอง
๙/๗/๕๗
 ส่งจูบจ้ะ เคารพรัก





ข้อความนี้ มี 12 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
09 กรกฎาคม 2014, 04:55:PM
muneenoi
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 628
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 772


~มี-ในสิ่งที่ไม่มี ไม่มี-ในสิ่งที่มี~


« ตอบ #3 เมื่อ: 09 กรกฎาคม 2014, 04:55:PM »
ชุมชนชุมชน

หัวเราะเยาะ

รัก"แรกพบ" จบลงตรง "แรกจาก"
รักกันมากจบลงตรงลดเหลือ
รักแรกพบจดจำช้ำจุนเจือ
รักมากเผื่อเจ็บบ้างเป็นทางดี

เห็นครั้งแรกมองหน้าเวลาพบ
แต่หากคบมองใจได้สักขี
เชื่อความฝันหมดตัวกลั้วราคี
ฝันไม่มีกลับร้างห่างวิมาน

ความรักมักเริ่มต้นบนความเสี่ยง
วิวาห์เพียงคาดเดาเอาหลักฐาน
กว่าถึงวันร่วมหอต้องรอนาน
แม่อุ้มหลานก่อนแต่งแสลงใจ ยิ้มแฉ่งฟันหลอ

 เอ้อ..จริงว่ะ

"มุนีน้อย"

(ถอดมาจากข้อความ "พันทอง" ข้างบน สาวน้อยหัวเราะ ตบมือให้)


ข้อความนี้ มี 12 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

แต่งกลอนเพราะใจรัก
หนักใจเพราะตัณหา
เหว่ว้าเพราะฟุ้งซ่าน
สำราญด้วยพระธรรม..
09 กรกฎาคม 2014, 05:51:PM
ไพร พนาวัลย์
กิตติมศักดิ์
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 2083
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 3,422


นักร้อง


paobunjin
« ตอบ #4 เมื่อ: 09 กรกฎาคม 2014, 05:51:PM »
ชุมชนชุมชน





“ผักอีนูน” ขึ้นอยู่ตามป่าเขา
ถ้าเห็นไฟไหม้ป่า ในหน้าแล้ง
จงรู้เถิดว่า มีคนเผาเพื่อจะให้ผักอีนูนเริ่มแตกใบ
ต่อไปก็จะออกดอกและผล

“ผักอีนูน”รสชาติขม ออกหวาน เมื่อเอามาลวก
จิ้มน้ำพริกปลาร้าหลนใส่ปลาย่าง
คนป่าคนดงถือว่าเป็นอาหารเลิศรส

“ผักอีนูน”ทั้งยอด ทั้งดอก ทั้งลูก
นอกจากจะลวกหรือต้มแล้ว
ยังเอามาดอง จิ้มกับน้ำพริกปลาร้าหลนใส่ปลาย่าง
รสชาติอร่อยเลิศรสเหมือนกัน

สาวบ้านป่าไม่สวย หรือสวยตามธรรมชาติ
ไม่เสริมเติมแต่งเหมือนสาวในเมือง
แต่ความรักของเธอก็เหมือน “ผักอีนูน”
ที่รสชาติป่าๆแต่ซาบซึ้งตรึงใจมิรู้ลืม

ฉันชอบกินผักอีนูน
เหมือนรักสาวบ้านป่า จนมีลูกเต้าออกมา
แต่เมื่อได้รับการศึกษาสูงๆ มีงานทำดีๆ
พวกเขาก็กินผักอีนูนไม่เป็น...

ไพร พนาวัลย์

ได้ยิน "อุนนุน"คิดถึงผักอีนูนขึ้นมาติดหมัดเลย..อยากกินจัง แต่หน้าฝนถึงจะมีก็ไม่อร่อยเหมือนหน้าแล้ง... ยิ้มแฉ่งฟันหลอ
ข้อความนี้ มี 11 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

09 กรกฎาคม 2014, 07:55:PM
ศรีเปรื่อง
Special Class LV5
นักกลอนแห่งเมืองหลวง

*****

คะแนนกลอนของผู้นี้ 220
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 371


ข้าพเจ้าเพียงใช้บทกวี...เพื่อหย่อนฤดี


« ตอบ #5 เมื่อ: 09 กรกฎาคม 2014, 07:55:PM »
ชุมชนชุมชน

เช้าวันหนึ่ง...ลืมตาตื่นมา
จู่ ๆ ก็สงสัย...
ทำไมคนต้องตื่น ? ทำไมคนต้องนอน ?

สักเดี๋ยวอาบน้ำ
สักเดี๋ยวกินข้าว
เคยขี้เกียจเคี้ยวข้าวบ้างไหม ?

นั่นสิ...คนเกิดมาทำไม ?
เพื่อเคี้ยวข้าวกันเหรอ ?

เปรื่องซัง
ข้อความนี้ มี 8 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

10 กรกฎาคม 2014, 08:26:AM
ศรีเปรื่อง
Special Class LV5
นักกลอนแห่งเมืองหลวง

*****

คะแนนกลอนของผู้นี้ 220
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 371


ข้าพเจ้าเพียงใช้บทกวี...เพื่อหย่อนฤดี


« ตอบ #6 เมื่อ: 10 กรกฎาคม 2014, 08:26:AM »
ชุมชนชุมชน

มีหลายเรื่อง...ที่คนเราทำโดยไม่หาเหตุผล
และมีอีกหลายเรื่อง...ที่หาเหตุผล เพื่อจะได้ไม่ทำมัน

เปรื่องซัง
ข้อความนี้ มี 8 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

10 กรกฎาคม 2014, 09:07:AM
panthong.kh
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 2989
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 8,676



« ตอบ #7 เมื่อ: 10 กรกฎาคม 2014, 09:07:AM »
ชุมชนชุมชน

เช้าวันหนึ่ง...ลืมตาตื่นมา
จู่ ๆ ก็สงสัย...
ทำไมคนต้องตื่น ? ทำไมคนต้องนอน ?

สักเดี๋ยวอาบน้ำ
สักเดี๋ยวกินข้าว
เคยขี้เกียจเคี้ยวข้าวบ้างไหม ?

นั่นสิ...คนเกิดมาทำไม ?
เพื่อเคี้ยวข้าวกันเหรอ ?

เปรื่องซัง


ส่งจูบจ้ะ เคารพรัก
ตอบข้อสงสัย คุณเปรี่องซัง

สาเหตุที่คนลืมตา เพราะไม่อยากหลับตา ก็มันหลับมาทั้งคืนแล้วนี่
สาเหตุที่คนนอน    เพราะขี้เกียจนั่ง

สักเดี๋ยวอาบน้ำ ถ้าไม่อาบน้ำ ก็จะไม่ได้กินข้าว
เพราะแม่ชอบบอกว่า ไปอาบน้ำแล้วมากินข้าวลูก
เป็นลูกที่ดี เลยปฏิบัติตามที่แม่บอกจ้า

ถ้าเบื่อเคี้ยวข้าว ขอแนะนำให้ทานโจ๊กนะค่ะเปรื่องซัง

คนเราเกิดมาทำไม ? นั่นสิสงสัยต้องไปถามพ่อกับแม่ อิ..อิ
พันทอง ไม่ซัง มีแต่เซ เวลาเมา ขำขี้แตกขี้แตน
๑๐/๗/๕๗
 ส่งจูบจ้ะ เคารพรัก
ข้อความนี้ มี 6 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
 

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s