บทประพันธ์ของฉันที่ฉันชอบ
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
16 เมษายน 2024, 11:14:AM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: บทประพันธ์ของฉันที่ฉันชอบ  (อ่าน 5813 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
07 เมษายน 2014, 05:24:PM
Lจ้าVojกaoนบทนี้*
Special Class LV4
นักกลอนรอบรู้กวี

****

คะแนนกลอนของผู้นี้ 270
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 757



« เมื่อ: 07 เมษายน 2014, 05:24:PM »
ชุมชนชุมชน



รอฝนซาฟ้าสาง

******************

รอฝนซาฟ้าสางเมื่อลางรุ่ง
ด้วยใจมุ่งจุดหมายประกายฝัน
เพื่อยามสายยลแสงแห่งตะวัน
เฉกนิรันดร์นั้นแลชะแง้คอย

เมื่อฝนพรำฝันพร่าคืนฟ้าหม่น
หนาวสุดทนสั่นเทิ้มคนเคลิ้มหงอย
ขาดอิงซบอบทรวงช่วงหลุดลอย
ตาละห้อยร้อยเห็นก็เข็นใจ

คือชีวิตชิดว่างเส้นทางรัก
ปล่อยจมปลักจนเปรอะเยอะคนใกล้
แต่คงขาดคนคอยน้อยหทัย
รอฟ้าใหม่ฟอนหม่นร่นเลือนลา

คือสิ่งหวังสั่งแว่วแจ้วในอก
ดังฝนตกฟ้าแต้มแซมวัสสาน์
ใจก็รอกิ่งรักปักวิญญา
เหมือนรอฟ้ารับฟื้นคืนแสงทอง

อรุณฉานเรืองฉายประกายหวัง
คือพลังพาเราหลุดเศร้าหมอง
ฝันมีใครมาคู่อยู่เคียงครอง
ผูกใจสองจมสู่ห้วงอู่รัก



บทกลอนที่แต่งไว้ตั้งแต่ปีที่แล้ว.....
ผมเองก็ไม่ทราบหรอกนะครับว่าสำหรับคนอื่นแล้วกลอนนี้จะเป็นกลอนที่ดีไหม.....แต่สำหรับผมแล้ว...กลอนนี้เป็นกลอนที่ผมตั้งใจแต่ง...
เป็นกลอนที่ผมพยายามทุ่มเทความสามารถ พลังฝีมือที่มี และความคิดทั้งหมดเพื่อที่จะเขียนกลอนบทนี้ออกมาให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้...
กลอนนี้ใส่เทคนิคลูกเล่นเล็กน้อย ด้วยการเล่นอักษรระหว่างคำที่ ๒-๓-๔ และ ๕ ในทุกๆวรรค
แม้ว่าจะเป็นกลอนที่ใครหลายคนไม่ค่อยจะให้ความสำคัญนัก....แต่สำหรับผมแล้วจะรู้สึกภูมิใจทุกครั้งที่ได้อ่านผลงานของตัวเองชิ้นนี้....



Lจ้าVojกaoนบทนี้*





http://www.klonthaiclub.com/index.php?topic=24340.msg193726#msg193726



ข้อความนี้ มี 5 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

07 เมษายน 2014, 06:21:PM
Lจ้าVojกaoนบทนี้*
Special Class LV4
นักกลอนรอบรู้กวี

****

คะแนนกลอนของผู้นี้ 270
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 757



« ตอบ #1 เมื่อ: 07 เมษายน 2014, 06:21:PM »
ชุมชนชุมชน


แว่วเวียนธรรม ฉ่ำใจ  หวังวายวุ่น
เอิบอิ่มบุญ  บาปลด  ปลดโมหันธ์
เข้าวัดเวียนเทียนธรรมน้อมนำวันท์
พิสุทธ์สรรพ์ไตรรัตน์ช่วยขัดเกลา

ปล่อยวุ่นวายกายจิตเคยคิดบาป
สู้กำราบ  ใจตัว  ที่มัวเขลา
โลภโกรธหลงปลงปล่อยค่อยบรรเทา
ลอยโศกเศร้าทิ้งไปไม่ไยดี

วันมาฆะ  พระพุทธ  พิสุทธิ์ศาสด์
ทรงประกาศ  หลักธรรม นำวิถี
ในท่ามกลาง หมู่สงฆ์  ทรงโสภี
ให้เป็นที่  น้อมนำ  ไปดำเนิน

หนึ่งละชั่ว  มัวเมา  เพราะเขลาครอบ
สองปลุกปลอบ  ทำดี  มิห่างเหิน
สามชำระ  ใจตัว  มิมัวเมิน
เป็นทางเดิน  ไปสู่  ประตูธรรม

พุทธศาสนิกชนหวังพ้นทุกข์
จึงเฝ้าปลุกใจตนพ้นทางต่ำ
เข้าวัดวา   มาวัด   ตัดใจนำ
ให้ชุ่มฉ่ำ  ธรรมริน  ด้วยยินดี

ไปเวียนเทียน เวียนรอบ ขอบเขตขัณฑ์
ไปเวียนธรรม์  เวียนทุกข์  ส่อสุขศรี
ไปเวียนบุญ หนุนศาสน์ ปราศธุลี
กายวจี  จิตน้อม  พร้อมบูชาฯ

    ๑๘  กุมภาพันธ์ ๒๕๕๔

บทนี้แต่งไว้เมื่อ ๑๘ กพ ๒๕๕๔  ในหัวข้อ มาฆปูรณมีบูชา เกี่ยวกับการเข้าวัดฟังเทศน์ฟังธรรม เวียนเทียน เนื่องในวันมาฆบูชา


Lจ้าVojกaoนบทนี้*




http://www.klonthaiclub.com/index.php?topic=14342.msg113661#msg113661


ข้อความนี้ มี 5 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
 

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s