ลำนำใจจากใครคนหนึ่ง

ลำนำใจจากใครคนหนึ่ง

@ทอดร่างลงทาบหล้าใต้ฟ้ากว้าง
เย็นน้ำค้างพร่างพรายสายลมหนาว
ฟ้าแต้มเดือนเยือนดาวพราวแวววาว
คืนปวดร้าวรินร่ำคำกวี

@แว่วเสียงขลุ่ยใครหนอพ้อออดอ้อน
จากดินดอนแดนไหนไกลเหลือที่
กระซิบแผ่วแว่วหวานผ่านราตรี
ระเรื่อยรี่ตัดพ้อคอยคลอรับ

@โอ้ดาวน้อยลอยดวงรวงร้อยฟ้า
ใจเคลิ้มคล้อยลอยหากว่าตาหลับ
เป็นแสงทิพย์โคมทองผ่องระยับ
ส่องประดับใจหม่นคนคนนี้

@ถวิลหาเพื่อนใหม่ใจอ้างว้าง
บนโลกกว้างห่างไกลในทุกที่
หวังพานพบน้ำใจและไมตรี
ชุบชีวีต่อฝันเมื่อวันวาน

@ดั่งนกน้อยลอยเร่จนเหห่าง
บินหลงทางกลางฟ้าน่าสงสาร
เปียกน้ำฝนทนหนาวแสนร้าวราน
ไร้ซึ่งบ้านรวงรังฝังฝากใจ

@จะมีใครไหนบ้างกลางเถื่อนที่
ความปรานีให้กันนั้นมีไหม
เพียงเล็กน้อยคอยรับซับฤทัย
เพื่อเติมไฟความฝันวันอ่อนแอ

@ยามดึกดื่นรื่นรินกลิ่นดอกรัก
ยิ่งหนาวนักในจิตเพราะพิษแผล
ถึงวันพรุ่งรุ่งสางกลางหมอกแร
คงมีแต่จะย้ำความช้ำใจ

@เดือนดวงน้อยลอยหายปลายฟ้าแล้ว
ทั่วทุกแนวดาราพาหลับไหล
รอแสงทองของตะวันอันอำไพ
ความหวั่นไหวจะมาเยือนเหมือนอีกวัน

/////////////////////
พงศ์ภัณฑ์
๑๙/๑๐/๕๖

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ลำนำใจจากใครคนหนึ่ง (อ่าน 2672 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้