เล่าให้ฟัง
รักเจ้าเอย เผยคำ พร่ำว่ารัก
สายใยถัก สลักร้อย ดั่งสร้อยสาย
กายห่างกัน ฝันเคียง ใช่เพียงกาย
เกินความหมาย นานเนา ยากกล่าวเกิน
ฝากถ้อยซึ้ง ทรวงใน หทัยฝาก
เขินอย่างมาก ขอน้อม จักยอมเขิน
เมินใครมอง จ้องผิด จิตทำเมิน
เพียงบังเอิญ รักแท้ แค่พอเพียง
มอบเธอแล้ว แก้วใจ ที่หมายมอบ
เสียงที่ปลอบ ตอบจินต์ มิสิ้นเสียง
เคียงวลี สดับ สลับเคียง
รอร่วมเรียง เคียงขวัญ นับวันรอ
สุนันยาฯ
รักน้องเอยเคยเผยคำพี่พร่ำรัก
เขนยอุ่นเคยหนุนตักแทนเขนย
เคยร้องกล่อมก่อนนอนเมื่อก่อนเคย
เจ้าเอื้อนเอ่ยอ้อแอ้ดูแลเจ้า
มาบัดนี้คนดีมีที่มา
สาวระอุ"สุนันยา"นั้นเป็นสาว
กล่าวคำกล่อมก็เกินจะเกริ่นกล่าว
ร่ายเพลงยาวก็ขัดเขินเกินจะร่าย
คราวละอ่อนออดอ้อนเป็นครั้งคราว
สายใจเจ้าคราก่อนนอนตื่นสาย
บายศรีขวัญตอนแก้วใจไม่สะบาย
ทุกข์ก็คลายทุกประเด็นที่เป็นทุกข์
ขอสิ่งใดก็ได้พี่ให้ขอ
สุขเพียงพอก็ได้พี่ให้สุข
ลุกแล้วยืนลงนั่งแล้วกลับลุก
นอนแล้วปลุกเจ้าไม่ลุกเป็นแน่นอน
เนินจำราย
เมื่อ 15 มีนาคม 2012
..........................
วันนี้...เวลานี้
แก้วใจในเจ้ามีเก้าสี
เพชรมีน้ำนั้นแน่นสลอน
พรูพรั่งมั่งคั่งรายกำจร
ไพฑูรย์ถอยย้อนถึงเพทาย
อ้อนเร้นเล่นรุ้งปรุงประดับ
เยื้องขยับจำนรรจ์เอื้อนผันผาย
สีดากรีดกรเยื้องยักย้าย
พี่ชายรับรู้ฤๅสู้เธอ
บัดนี้สัจธรรมเก็งกำหนด
จากมดถึงยักษ์แม่นเสมอ
ทุกสัตว์ไตรลักษณ์ประจักษ์เจอ
ฉัน,เธอ,พี่,น้อง,ต้องวางลง
เนิน จำราย
(ขณะนี้รับรู้ว่าอยู่ห้อง ICU สื่อสารกันไม่ได้ ติดต่อกับข้าพเจ้าฯครั้งสุดท้ายหนึ่งเดือนที่ผ่านมาตอนเริ่มเข้า รพ. ขอความกรุณาเพื่อนพ้องน้องพี่ ระงับการติดต่อเรื่องนี้สักพัก ขอขอบคุณแทน สุนันยา ประพาพรรณ น้องข้าด้วย เกิดข่าวจะเล่าบอก)
