ส า ย ล ม ยั ง ค ง ห มุ น พั ด
เสียงคลื่นยังคงซัดเข้าสู่ฝั่ง
แสงจันทร์ยังเจิดจ้า แม้ว่าต้องอยู่เพียงลำพัง
สีของขอบฟ้ายังสะพรั่งไม่ว่ากี่ครั้ง กี่ครา
ด อ ก ไ ม้ ยั ง เ บ่ ง บ า น
บทเพลงยังขับขานสู่ลานป่า
ปุยเมฆยังคละเคล้า หยอกเย้ากับท้องนภา
เมล็ดฝนยังหล่นลงมา. . .พอพอกับที่น้ำตาฉันยังมี
คิ ด ถึ ง กั น บ้ า ง ห รื อ เ ป ล่ า
ฉันยังรอเธอบอกกล่าวนะคืนนี้
ซุกตัวใต้ผ้าห่มหวังเพียงสายลมจะปราณี
ฉันหนาวเหลือเกินคนดี. . .เมื่อไม่มีเธอข้างข้างกัน
อ ย า ก รู้ ว่ า เ ธ อ เ ป็ น อ ย่ า ง ไ ร
จะมีบ้างหรือเปล่าใครช่วยกล่อมฝัน
เพียงเศษเสี้ยวความรู้สึก เศษอณูส่วนลึกของคืนวัน
ยังมีฉันหรือเปล่าที่ในนั้น จะมีบ้างไหมที่คิดถึงกัน อยากรู้จัง. . .
