ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุนันยา]

อยากมีใครสักคนบนทางฝัน
เคียงคู่ฉันเกี่ยวก้อยคอยห่วงหา
คอยโทรถามยามหายเมื่อไกลตา
คราวอ่อนล้าปลุกปลอบมอบแรงใจ

อยากมีใครเคียงชิดสนิทแนบ
คราวปวดแปลบอุราคราหวั่นไหว
อยากยินเสียงปลอบเหงายามเศร้า-ใน
ห้วงหทัยสับสนบนชีวิต

ให้"เป็นเธอได้ไหม ในคุณค่า
ประหนึ่งว่าชะตาฟ้าลิขิต
เกี่ยวก้อยเดิน เพลินอยู่ เป็นคู่คิด
เป็นหนึ่งมิตรชิดใกล้เคียงใจครอง

ขอ...รักเธอ ชั่วฟ้าดินสลาย
มอบสิ่งหมายมิให้กลายเป็นสอง
สานสลักปักทรวงท่วงทำนอง
เป็นเจ้าของปองชิด..นิจนิรันดร์...

 
"สุนันยา"

http://www.youtube.com/watch?v=V-aAY-JyPUE (External Embedding Disabled)

[ข้าพเจ้า]

จะเป็นฉันก็ได้ใครจะว่า
คนเกี่ยวก้อยมองตายามว้าเหว่
คนพาเที่ยวพาท่องล่องทะเล
คนกล่อมเห่ปลอบขวัญคราหวั่นทรวง

เห็นเธอเป็นแบบนี้ไม่ดีนัก
ฉันจะเป็นไม้หลักให้เหนี่ยวหน่วง
หากเธอล้าเธอล้มอารมณ์ลวง
จงรับรู้ใจอีกดวงคอยประคอง

ฟ้านั้นแคบกว่าใจรู้ไหมครับ
เดือนดาราอาจดับถ้าใจหมอง
เธอก็เหงาฉันเหงาเล่าทำนอง
ฝากร้อยกรองของฉันแบ่งปันไป

ดูพระจันทร์คืนนี้หากเธอเห็น
สายลมเย็นรับรู้อยู่เคียงใกล้
ดูท้องฟ้าแต้มดาวกล่าวความนัย
"กระซาบกระซิบถึงใครฟังให้ดี"

ก้านกล้วย

<a href="http://www.youtube.com/v/BD4h9sCPymo&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/BD4h9sCPymo&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[Thammada]

หากมีใครซักคนทนปวดร้าว
เมื่อคว้าดาวดวงไกลในความฝัน
ไม่ได้ดังหวังไว้ใจจาบัลย์
ลางเลือนเหมือนฟ้ากั้นกับวันคืน

คือฉันเองอ้างว้างอยู่อย่างนี้
กับโลกที่หยุดอยู่ รู้สะอื้น
จึงแค่คนหนึ่งคนทนกล้ำกลืน
หลับใหลแล้วลืมฟื้นกับคลื่นครวญ

และโลกได้บรรเลงบทเพลงเศร้า
ทะเลเร้าแรงลมมาห่มหวน
คลื่นคนฝันฝากฝั่งครั้งเรรวน
จะรู้ส่วนซึ้งไหมเมื่อไกลเกิน
..
หากมีใครซักคนทนเหน็บหนาว
กับโลกร้าวและร้างคราห่างเหิน
ขอเป็นฉันรันทดหมดทางเดิน
ไม่อาจเอิ้น อ้างฟ้า..ชะตากรรม

ธรรมดา

[กังวาน]

อยู่คนเดียวเปลี่ยวเหงาเศร้าและท้อ
กับการรอคอยเฝ้าเจ้างามขำ
รักมิรักพักหลอกหยอกและอำ
เหมือนแกล้งทำพี่หลงมิปลงใจ

ตัดสินเถิดเปิดจิตลองคิดหน่อย
มัวล่องลอยหาฝันจะหวั่นไหว
ปรารถนาหามิพบหลบทำไม
เปลี่ยนเงื่อนไขน้อยลงคงจะดี

คนรอคอยหงอยเหงายังเฝ้าอยู่
เพราะมิรู้รักแล้วแก้วตาพี่
เหลือบแลมองลองคบจบซักที
เผื่อเรานี้เป็นสุขกว่าทุกวัน

     ---กังวาน---

[panthong.kh]

ถึงมีใคร สักคน บนห้วงหาว
อาจจะร้าว กว่าเก่า เราไม่ฝัน
คิดใคร่ครวญ ก่อนหนา อย่าจาบัลย์
ผ่านวานวัน คงมี ที่ดีคอย

รู้เป็นเธอ ที่ตรม ขมใจขื่น
ขอให้ยืน สู้ต่อ อย่ารอถอย
หากเหนื่อยนัก พักบ้าง ต่างทยอย
แล้วค่อยค่อย ต่อเติม เสริมขึ้นมา

ทางก้าวไกล ล้วนรู้ ปูขวากหนาม
ตัดแต่งตาม ความชอบ ขอบเขตหนา
ปลายอุโมงค์ สดใส ในพริบตา
หากเรากล้า มาแน่ แค่เอื่อมมือ

ช่วยบรรเลง เองเอื้อน เพื่อเยือนหล้า
ดวงดารา รายล้อม น้อมยึดถือ
หยิบคว้าเอา เข้าแนบ แอบอกคือ
ดาวเด่นชื่อ ยื้อไว้ ในใจตน

ขอเป็นใคร สักคน บนทางหนาว
เป็นผ้าขาว สวมใส่ ในทุกหน
เป็นแรงใจ ยามท้อ ขอสู้ทน
เป็นถนน โรยกุหลาบ ฉาบด้วยรัก
พันทอง
๒๕/๐๒/๕๖

[รัตนาวดี]

อยู่คนเดียวเปลี่ยวเหงาเศร้าและท้อ
กับการรอคอยเฝ้าเจ้างามขำ
รักมิรักพักหลอกหยอกและอำ
เหมือนแกล้งทำพี่หลงมิปลงใจ

ตัดสินเถิดเปิดจิตลองคิดหน่อย
มัวล่องลอยหาฝันจะหวั่นไหว
ปรารถนาหามิพบหลบทำไม
เปลี่ยนเงื่อนไขน้อยลงคงจะดี

คนรอคอยหงอยเหงายังเฝ้าอยู่
เพราะมิรู้รักแล้วแก้วตาพี่
เหลือบแลมองลองคบจบซักที
เผื่อเรานี้เป็นสุขกว่าทุกวัน

     ---กังวาน---

มิได้เจตนา...จะมารัก
พรหมลิขิต คงผลัก ยามพักฝัน
บ่อยคิดถึง เหมือนมี พี่ผูกพัน
ครั้งไหวหวั่น คล้ายจิต คิดห่วงพา...

...มิตั้งใจ ไยจิต เผลอคิดถึง
ไฉนจึง เหม่อหลง พะวงหา
หรือเป็นเธอ ที่โลก มอบโชคมา
จึงเผลอเคลิ้ม บางครา เหมือนว่าเธอ...

รัตนาวดี
 

[สุนันยา]

จะเป็นฉันก็ได้ใครจะว่า
คนเกี่ยวก้อยมองตายามว้าเหว่
คนพาเที่ยวพาท่องล่องทะเล
คนกล่อมเห่ปลอบขวัญคราหวั่นทรวง

เห็นเธอเป็นแบบนี้ไม่ดีนัก
ฉันจะเป็นไม้หลักให้เหนี่ยวหน่วง
หากเธอล้าเธอล้มอารมณ์ลวง
จงรับรู้ใจอีกดวงคอยประคอง

ฟ้านั้นแคบกว่าใจรู้ไหมครับ
เดือนดาราอาจดับถ้าใจหมอง
เธอก็เหงาฉันเหงาเล่าทำนอง
ฝากร้อยกรองของฉันแบ่งปันไป

ดูพระจันทร์คืนนี้หากเธอเห็น
สายลมเย็นรับรู้อยู่เคียงใกล้
ดูท้องฟ้าแต้มดาวกล่าวความนัย
"กระซาบกระซิบถึงใครฟังให้ดี"

ก้านกล้วย

<a href="http://www.youtube.com/v/BD4h9sCPymo&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/BD4h9sCPymo&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

เพียงรับรู้ความนัยก็คลายหม่น
หากเป็นคนที่เขากล่าวคำนี้
กระซิบมาว่ารัก...รักสักที
ดวงฤดีคงชื่น ไร้ขื่นตรม

หากเป็นเธอที่หมายมอบไออุ่น
ฉันขอหนุนแนบเนาเคล้าสุขสม
อยู่เคียงขวัญมั่นนักรักภิรมย์
เป็นคู่ชมครองอยู่ มิรู้คลาย

ขอเพียงเธออย่าลวงเป็นบ่วงร้อย
ให้ต้องคอยนานปีแล้วหนีหาย
คำว่ารักถ่ายถอนเมื่อตอนปลาย
ทิ้งฉันต้องเดียวดายมิหมายมอง

ทุกถ้อยย้ำคำรักอย่าหักหาย
เปลี่ยนเป้าหมายกลายเห็นเป็ที่สอง
หรือสลักปักไว้ให้สำรอง
ให้ฉันต้องเจ็บช้ำระกำทรวง....

 
"สุนันยา"

[สุนันยา]

หากมีใครซักคนทนปวดร้าว
เมื่อคว้าดาวดวงไกลในความฝัน
ไม่ได้ดังหวังไว้ใจจาบัลย์
ลางเลือนเหมือนฟ้ากั้นกับวันคืน

คือฉันเองอ้างว้างอยู่อย่างนี้
กับโลกที่หยุดอยู่ รู้สะอื้น
จึงแค่คนหนึ่งคนทนกล้ำกลืน
หลับใหลแล้วลืมฟื้นกับคลื่นครวญ

และโลกได้บรรเลงบทเพลงเศร้า
ทะเลเร้าแรงลมมาห่มหวน
คลื่นคนฝันฝากฝั่งครั้งเรรวน
จะรู้ส่วนซึ้งไหมเมื่อไกลเกิน
..
หากมีใครซักคนทนเหน็บหนาว
กับโลกร้าวและร้างคราห่างเหิน
ขอเป็นฉันรันทดหมดทางเดิน
ไม่อาจเอิ้น อ้างฟ้า..ชะตากรรม

ธรรมดา

ฉันเพียงหมายได้เรียงร่วมเคียงฝัน
ไม่เแปรผันอื่นใดให้ถลำ
เมื่อต้องอยู่เดียวดายในทรงจำ
มีแต่ช้ำย้ำเยือนเป็นเพื่อนมา

เธออย่าหมองหม่นไหม้ทำใจโศก
อยู่บนโลกระทมที่ถมถา
ฉันหมดแรงจะรับซับน้ำตา
เพราะว่าล้าเต็มกลืนยากฝืนใจ

หากแม้เธอหม่นไหม้ไร้ยิ้มชื่น
ฉันสะอื้นเก็บกดรันทดไฉน
เหมือนสิ้นสุขประสานสำราญใด
อยู่กับความหวั่นไหวในดวงแด

อยากให้เธอยู่เคียงนั้นเพียงฉัน
ทุกคืนวันห่วงใยใฝ่แยแส
ทิ้งรอยหม่นแห่งใจไม่เหลียวแล
เป็นคู่แท้ครองชิด  นิจนิรันดร์

 

"สุนันยา"

[สุนันยา]

อยู่คนเดียวเปลี่ยวเหงาเศร้าและท้อ
กับการรอคอยเฝ้าเจ้างามขำ
รักมิรักพักหลอกหยอกและอำ
เหมือนแกล้งทำพี่หลงมิปลงใจ

ตัดสินเถิดเปิดจิตลองคิดหน่อย
มัวล่องลอยหาฝันจะหวั่นไหว
ปรารถนาหามิพบหลบทำไม
เปลี่ยนเงื่อนไขน้อยลงคงจะดี

คนรอคอยหงอยเหงายังเฝ้าอยู่
เพราะมิรู้รักแล้วแก้วตาพี่
เหลือบแลมองลองคบจบซักที
เผื่อเรานี้เป็นสุขกว่าทุกวัน

     ---กังวาน---

เธอก็รู้ดวงใจใครใฝ่ถึง
คิดคำนึงถึงแน่แม้ในฝัน
รอเวลามั่นหมายสายสัมพันธ์
เมื่อไหร่นะถึงวันอันรื่นรมย์

ฉันเหมือนจันทร์เดียวดายที่ไร้คู่
ลอยคว้างอยู่กลางหาวเฝ้าขื่นขม
ขาดรักเยือยเยี่ยมเย้าจึงเศร้าตรม
รอยระทมถททับเหมือนจับวาง

จะเป็นเธอได้ไหมช่วยคลายหม่น
มาเป็นคนข้างใจไม่เมินหมาง
จากวันนี้จวบสุดท้ายของปลายทาง
ร่วมกันสร้างเพลงฝันเพื่อวันจริง
 
"สุนันยา"

[สุนันยา]

ถึงมีใคร สักคน บนห้วงหาว
อาจจะร้าว กว่าเก่า เราไม่ฝัน
คิดใคร่ครวญ ก่อนหนา อย่าจาบัลย์
ผ่านวานวัน คงมี ที่ดีคอย

รู้เป็นเธอ ที่ตรม ขมใจขื่น
ขอให้ยืน สู้ต่อ อย่ารอถอย
หากเหนื่อยนัก พักบ้าง ต่างทยอย
แล้วค่อยค่อย ต่อเติม เสริมขึ้นมา

ทางก้าวไกล ล้วนรู้ ปูขวากหนาม
ตัดแต่งตาม ความชอบ ขอบเขตหนา
ปลายอุโมงค์ สดใส ในพริบตา
หากเรากล้า มาแน่ แค่เอื่อมมือ

ช่วยบรรเลง เองเอื้อน เพื่อเยือนหล้า
ดวงดารา รายล้อม น้อมยึดถือ
หยิบคว้าเอา เข้าแนบ แอบอกคือ
ดาวเด่นชื่อ ยื้อไว้ ในใจตน

ขอเป็นใคร สักคน บนทางหนาว
เป็นผ้าขาว สวมใส่ ในทุกหน
เป็นแรงใจ ยามท้อ ขอสู้ทน
เป็นถนน โรยกุหลาบ ฉาบด้วยรัก
พันทอง
๒๕/๐๒/๕๖

เพียงได้รู้ว่ารักคงภักดิ์ยิ่ง
 ในทุกสิ่งชื่นชมภิรมย์ตระหนัก
 สองดวงใจย่อมรู้เคียงคู่ภักดิ์
 ได้ประจักษ์คือค่าภาษาใจ
 
สำหรับฉันวันนี้ไม่มีรัก
 ที่ฟูมฟักให้เห็นเป็นไฉน
 ใต้เงาจันทร์หมองยิ่งกว่าสิ่งใด
 ไม่มีใครห่วงหาเฝ้าอาทร
 
ได้แต่มองใครอื่นเขาชื่นสุข
 มีคนปลุกปลอบใจมิถ่ายถอน
 ฉันอ่อนล้าสร้างหวังบนทางกลอน
 แค่แอบออนตอนเหงาให้เบาคลาย
 
ยามราตรีมองจันทร์บนม่านฟ้า
 คราบน้ำตาเปรอะเปื้อนมิเลือนหาย
 เห็นภาพเงาบนฟ้าตาพร่าพราย
 ขาดสิ่งหมายเกี่ยวปอง...ห้องกมล

 
"สุนันยา"

[สุนันยา]

อยู่คนเดียวเปลี่ยวเหงาเศร้าและท้อ
กับการรอคอยเฝ้าเจ้างามขำ
รักมิรักพักหลอกหยอกและอำ
เหมือนแกล้งทำพี่หลงมิปลงใจ

ตัดสินเถิดเปิดจิตลองคิดหน่อย
มัวล่องลอยหาฝันจะหวั่นไหว
ปรารถนาหามิพบหลบทำไม
เปลี่ยนเงื่อนไขน้อยลงคงจะดี

คนรอคอยหงอยเหงายังเฝ้าอยู่
เพราะมิรู้รักแล้วแก้วตาพี่
เหลือบแลมองลองคบจบซักที
เผื่อเรานี้เป็นสุขกว่าทุกวัน

     ---กังวาน---

มิได้เจตนา...จะมารัก
พรหมลิขิต คงผลัก ยามพักฝัน
บ่อยคิดถึง เหมือนมี พี่ผูกพัน
ครั้งไหวหวั่น คล้ายจิต คิดห่วงพา...

...มิตั้งใจ ไยจิต เผลอคิดถึง
ไฉนจึง เหม่อหลง พะวงหา
หรือเป็นเธอ ที่โลก มอบโชคมา
จึงเผลอเคลิ้ม บางครา เหมือนว่าเธอ...

รัตนาวดี
 

หากสองใจประครองทำนองรัก
ร้อยสลักภักดิ์ทรวงห่วงสมอ
จะมิเหมือนภาพฝันอันพล่าเบลอ
คงได้เจอรักมั่นทุกวันคืน

เถอะหากแม้ดวงใจใฝ่ถวิล
ร้อยดวงจินต์คู่ไว้อย่าได้ฝืน
สานสายใสโยงอยู่คู่ขวัญยืน
ให้สุขชื่นสดใสดั่งใจปอง

 
"สุนันยา"

(โดนน้ำลูกยอไล่ซะกระทู้ตกหมดเลยอย่างนี้คนเขียนกลอนก็ท้อนะคะ)

[ข้าพเจ้า]

 โดนหนึ่งดอกตอกหน้าข้าพเจ้า
น้ำหม่อนต่างหากเล่ามาขายของ
ข้าพเจ้าโฆษณาพาลิ้มลอง
เดี๋ยวคนมองน้ำลูกยอก่อคดี

ฉันขอปฏิเสธเหตุการณ์เกือบทั้งหมด
ด้วยเกียรติยศด้วยภักดิ์ด้วยศักดิ์ศรี
ไม่แก้ตัวไม่แก้ไขทุกทุกวจี
ไม่ยอมรับไม่ผิดนี่พร้อมชี้แจง

หากเธอเห็นเป็นฉันนั้นก็ได้
ฉันยินยอมพร้อมใจให้กลั่นแกล้ง
ฉันจะยอมรับบทจอมปดแปลง
เป็นจำเลยจำแลง"น้ำลูกยอ"

     ก้านกล้วย

 

 

[สุนันยา]

 โดนหนึ่งดอกตอกหน้าข้าพเจ้า
น้ำหม่อนต่างหากเล่ามาขายของ
ข้าพเจ้าโฆษณาพาลิ้มลอง
เดี๋ยวคนมองน้ำลูกยอก่อคดี

ฉันขอปฏิเสธเหตุการณ์เกือบทั้งหมด
ด้วยเกียรติยศด้วยภักดิ์ด้วยศักดิ์ศรี
ไม่แก้ตัวไม่แก้ไขทุกทุกวจี
ไม่ยอมรับไม่ผิดนี่พร้อมชี้แจง

หากเธอเห็นเป็นฉันนั้นก็ได้
ฉันยินยอมพร้อมใจให้กลั่นแกล้ง
ฉันจะยอมรับบทจอมปดแปลง
เป็นจำเลยจำแลง"น้ำลูกยอ"

     ก้านกล้วย

 

 

อุ๊ย!!!ขอโทษล้านที นะที่รัก
เหมือนถูกผลักพูดไปดั่งใครขอ
ไฉนเลยแอบเห็นเป็นลูกยอ
จึงตัดพ้อเพียงคำทำน้อยใจ

ไม่ตั้งใจจะว่ากล่าวหาเรื่อง
ก็มันเคืองในจิตคิดสงสัย
เห็นเป็นแนวเต็มบอร์ดบ่นออดไป
อ่านเป็นลูกยอได้ไฉนกัน

เข้ากระทู้มาเจอ..อ๊อ ลูกหม่อน
มาแอบออนบอกความอยู่ตามนั้น
ยังเขียนผิดเป็นลูกยอ หนอสุนันฯ
คงฝังใจกับมัน..ฉันผิดเอง..

 
"สุนันยา"