ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

จิตสับสนวนว่ายกายเจ็บปวด
พิษร้าวรวดหนักหนาน้ำตาพร่าง
มองหนใดไร้เงาแม้เบาบาง
คนเคียงข้างรับรู้อยู่อย่างใด

ทุกคืนค่ำย่ำแย่แพ้ตลอด
สองมือกอดหมอนหนุนความอุ่นให้
คุดคู้กายหมายซับรับอุ่นไอ
หล่อเลี้ยงใจให้ชื่นยืนหยัดตน

หน้ายิ้มแย้มแจ่มใสที่ใครเห็น
แสนลำเค็ญซุกซ่อนตะกอนหม่น
มิปรากฏแสดงแจ้งผู้คน
ความทุกข์ทนใดใดในชีวิต

เมื่อชะตากำหนดบทบาทมอบ
จะชื่นชอบหรือไม่ไม่มีสิทธิ์
ต้องยอมรับเอาไว้อย่างใกล้ชิด
พรหมลิขิตชักพามาแล้วไป

ถึงจะสั่นหวั่นหวาดพลาดล้มกลิ้ง
ก็ต้องอิงดันตัวขึ้นมาใหม่
สองมือยันฟันฝ่าหาหลักชัย
แม้ว่าใครไม่มีเป็นที่พิง

มิโทษอื่นพ้นตัวให้มัวหมอง
เพียงจิตพร่องส่องส่ายไม่หยุดนิ่ง
ความรู้สึกใดใดใจประวิง
รับความจริงให้ได้..ไม่ต้องรอ

 

"กานต์ฑิตา"
๒๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๖

[panthong.kh]

จิตจดจ่อ ขอใคร คงไร้หวัง
น้ำตาพัง ยั้งไว้ ในใจหนอ
ด้วยความรัก ไม่มี ที่ดีพอ
จึงตัดพ้อ ตัวเอง ว่าเก่งเกิน

เขาไม่ชอบ ฉลาด มาดหญิงมั่น
เขาไม่ชอบ จาบัลย์ หวั่นใจเขิน
เขาไม่ชอบ อย่างเรา เขาไม่เพลิน
แม้จะเดิน นอนนั่ง ยังกังวล

ต้องซื่อซื่อ บื่อบื่อ ยึดถือรัก
ชายเห็นปัก ดวงจิต มิคิดบ่น
ไร้เดียงสา จ๋าจ้า เข้าปะปน
เรามันคน ห้าวห้าว ทุกคราวไป

จึงขาดชาย หมายมอง ปองเคียงคู่
ฤๅจะสู้ อ่อนหวาน น้ำตาลไหว
แต่โทษที ที่รัก หักปวดใจ
ยังอยู่ได้ สบายมาก อยากบอกเธอ
พันทอง
๒/๐๓/๕๖