ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[panthong.kh]

สายลมพัด ลัดมุ่ง ทุ่งนาไร่
ปลิวไสว ใบหญ้า พาหนาวยิ่ง
หมอกจางจาง บางเบา เข้าแอบอิง
นอนแนบนิ่ง ผิงไฟ ใกล้กองฟาง

มองรวงข้าว ราวเรียว เคียวเกี่ยวตัด
เร่งรีบรัด มัดถูก ผูกไม่ห่าง
เตรียมขนย้าย ถ่ายกอง มัดป้องวาง
แอบไว้ข้าง คันนา งามน่ามอง

สายลมเย็น โชยมา ปะทะร่าง
มองไม่ต่าง ละอองฝน ปนสนอง
ทุ่งนาใน ใครกัน พลันไม่มอง
ทิ้งรองทอง ร้างเกี่ยว เพียงเดียวดาย

ละอองไอ ไหวหวาม ยามเย็นย่ำ
ขอบฟ้าต่ำ ค่ำแล้ว แว่วใจหาย
ทุ่งนางคอย พลอยเศร้า เขาเร้นกาย
ตะวันหาย ลับลง ตรงที่เดิม

คงสิ้นหวัง ดังเก่า เหงาซ้ำซาก
รอยไถถาก ฝากให้ ดั่งไฟเสริม
นับแต่นี้ ไร้สุข ทุกข์ต่อเติม
รอยแผลเริ่ม พุพอง สี่ห้องใจ

เสียงกาเหว่า เจ้ากู่ อดสูหนัก
อีกาทัก หลายครั้ง นั่งร้องไห้
ทุ่งนางคอย คอยเก้อ เธอเปลี่ยนไป
สิ้นเยื่อใย ปล่อยทุ่งร้าง ลืมนางคอย
๒๓/๐๒/๕๖

[Crescent alone]

ทุ่งที่ร้างนางที่ร้าวข้าวที่ร่วง
เดือนเคลื่อนดวงทรวงเจ้าสิเหงาหงอย
แอบซ่อนร่างพรางกายสายฝนปรอย
ดวงใจลอยล่องหนถึงคนไกล

เสียงนกการ่ำร้องทำนองเศร้า
เจ้าดุเหว่าร้องกู่คู่อยู่ไหน
ดุจดั่งนางครางครวญรัญจวนใจ
คนเปลี่ยนพักตร์รักเปลี่ยนไปใจเปลี่ยนแปลง

มองรวงเรียวเอนไหวให้ใจร้าว
ภาพเรื่องราวเก่าหลังยังส่องแสง
สองนัยตาพร่าพรายคล้ายจำแลง
มาเสแสร้งตอกย้ำให้ช้ำทรวง..

[panthong.kh]

ข้าวที่ร่วง รวงที่ร้าว ยิ่งหนาวเหน็บ
ใจที่เจ็บ ปวดพร่า ล้าถึงสรวง
คนที่รัก ภักดี หนีหลอกลวง
ข้าวที่ร่วง รวงเริ่มท้อ นะพ่อคุณ

แอบซ่อนร่าง บางใคร ให้ช้ำจิต
ถูกเขาบิด เบือนบัง ยังหัวหมุน
รักที่มอบ ตอบว่าใช่ ไยทารุณ
อกที่ซุน หมุนกี่รอบ ตอบหน่อยซี

อย่ามาคิด บิดพริ้ว ให้หวิวไหว
นกเขาไพร ขันหา จนล่าหนี
ฉันเช่นกัน หวั่นหวาด พลาดฤดี
จนเป็นที่ เวทนา คราพบเจอ

ดวงใจจ๋า ข้าครวญ จนหวนไห้
ชายไร้ใจ จากจร ฉันนอนเก้อ
เสียงวะแว่ว แผ่วผ่าน ม่านตาเบลอ
คิดถึงเธอ ตลอด ยอดดวงใจ
พันทอง
๒๓/๐๒/๕๖

[กังวาน]

ที่ทุ่งร้างนางคอยใครใจข้าห่วง
ราตรีล่วงมานั่งอยู่รู้บ้างไหม
ข้าก็คอยหงอยเหงาเศร้าดวงใจ
นั่งร่ำไห้มาเป็นปีมิมีมา

หมาก็หอนโหยหวลทำป่วนปั่น
ขนลุกชันทุกครั้งฟังเถิดหนา
ใครต่อใครกลัวผีหลอกบอกศาลา
แต่ตัวข้ายังรอเขาเหงาเหลือเกิน

เจ้าคงเป็นเช่นกันฝันเขากลับ
วันเดือนลับยังอยู่มิรู้เขิน
คนทิ้งเจ้ารู้ไหมไยยังเมิน
หรือเพลิดเพลินกับคนอื่นแช่มชื่นทรวง

มาเถิดหนามาตรงนี้ใกล้ที่ฉัน
เป็นเพื่อนกันคอยเขาที่เราห่วง
ความรักทำช้ำใจไปสองดวง
คนหลอกลวงปล่อยเราเขาไม่มอง

"ที่ทุ่งร้างว่างเปล่าข่าวแถลง
เขาออกแรงขุดพบศพทั้งสอง
สันนิษฐานนานาน่าเกี่ยวดอง
ประเคียงครองกอดก่ายตั้งหลายปี"

       ---กังวาน---

[panthong.kh]

เขาคนนั้น มั่นหมาย คือชายรัก
คอยจนหัก ห้ามจิต ใช่คิดหนี
ถึงนานเนิ่น เกินไกล ในชีวี
ยังภักดี เพียงเดียว เกี่ยวหมายปอง

จะไม่ขอ มีใหม่ ในชาตินี้
จะกี่ปี กี่เดือน มิเคลื่อนหมอง
รักเพียงเขา เนาแนบ แอบชิดครอง
ไม่สมสอง จะไม่อยู่ ดูหน้าใคร

เราไม่เป็น เช่นเจ้า เฝ้ากลัวผี
เราคนดี ผีคุ้ม กลุ้มอยู่ได้
ยามดึกดื่น มานั่ง ช่างกระไร
เฝ้าคอยไป ยันเช้า เขาไม่มา
พันทอง.

[D]

คอยไปเถิด คอยไป ให้เหี่ยวแห้ง
ฉันนั้นแย่ง แฟนเธอ ไยเซ่อซ่า
มัวแต่ทำ กรำไร่ และไถนา
ใครเล่าหนา มามอง มิผ่องนวล

ฉันนั้นสวย รวยจริง มิยิ่งหย่อน
ร่างสะออน อ่อนไหว ใสสมส่วน
แฟนของเธอ เผลอเห็น ใจเต้นครวญ
แล้วก็ด่วน ตัดฝัน กับ"พันทอง"

ช่วยมิได้ ใกล้กัน ฉันก็คว้า
จำพรากมา ลามั่น ฉันงามผ่อง
กลิ่นดมดอม หอมหวน นวลละออง
มิปล่อยหมอง สวยประจำ ทำยันฮี

"ดิน"

[panthong.kh]

ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ต

ร้องเพลงคอย เหี่ยวเฉา เราไม่ท้อ
ทำนาหนอ สบาย มิหน่ายหนี
สองร้อยไร่ ไม่สน คนยันฮี
เมืองเกาหลี เท่านั้น ที่ฉันปอง

สวยยันฮี เก่าไป เราไม่ปลื้ม
คุยเพลินลืม เดี๋ยวตกเครื่อง เรื่องจะแย่
สวยเกาหลี สี่แสน เดี๋ยนไม่แคร์
ยกอกอึ๋ม สบึมแน่ ไม่แพ้''ดิน''

สวยยันฮี เก่ามาก อยากจะบอก
สาวบ้านนอก ออกตัว กลัวเสียสิ้น
ขอเหินฟ้า ไปเกาหลี ขี่เรือบิน
ด้วยถวิล หนุ่มมาดเท่ ''เบยองจุน''

ส่วนแฟนฉัน คนเก่า เรายกให้
แม่ดินใช้ สอยก่อน นอนแนบหนุน
แถมข้าวสาร หนึ่งสิบล้อ พอเป็นทุน
หากการุณ ช่วยรับ (อย่า)(ส่งกลับคืน
พันทอง

[บ้านริมโขง]

เป็นทุ่งร้างนางลืมดื่มน้ำตา
เป็นทุ่งลาน้ำแห้งแล้งสุดฝืน
เป็นทุ่งคอยหงอยเหงาเฝ้ากล้ำกลืน
เป็นทุ่งตื่นไม่หลับคอยรับนาง

เจ้าหลงทางกลางแถนแดนฟ้าไหน
เจ้าหลงไปไม่หวนชวนหม่นหมาง
เจ้าลืมพี่เคยเฝ้าเคล้าเคียงนาง
เจ้าลืมทางเคยเทียวเกี่ยวก้อยกัน

กลับมาคอยคนดีอยู่ที่เก่า
เถียงนาน้อยคอยเจ้าเฝ้าคอยฝัน
มองทุ่งร้างนางหายสายสัมพันธ์
ปิ้มจาบัลย์ห่วงล้น..นะคนดี..

"บ้านริมโขง"

[panthong.kh]

เป็นทุ่งร้างนางลืมดื่มน้ำตา
เป็นทุ่งลาน้ำแห้งแล้งสุดฝืน
เป็นทุ่งคอยหงอยเหงาเฝ้ากล้ำกลืน
เป็นทุ่งตื่นไม่หลับคอยรับนาง

เจ้าหลงทางกลางแถนแดนฟ้าไหน
เจ้าหลงไปไม่หวนชวนหม่นหมาง
เจ้าลืมพี่เคยเฝ้าเคล้าเคียงนาง
เจ้าลืมทางเคยเทียวเกี่ยวก้อยกัน

กลับมาคอยคนดีอยู่ที่เก่า
เถียงนาน้อยคอยเจ้าเฝ้าคอยฝัน
มองทุ่งร้างนางหายสายสัมพันธ์
ปิ้มจาบัลย์ห่วงล้น..นะคนดี..

"บ้านริมโขง"

เป็นทุ่งร้าง นาไร่ ให้นางซบ
เป็นที่หลบ บังฝน ปนสุขี
เป็นน้ำนิ่ง ไหลลึก นึกปรานี
เป็นพี่ชาย แสนดี มิมีคลาย

ยังคิดถึง เสมอ ยามเธอห่าง
ยังมองทาง ตลอด สอดตาส่าย
ยังตามอ่าน กลอนเก่า เล่ามิวาย
ยังรอชาย กลับมา ทุกราตรี

หลงรอคอย หลายวัน หวั่นยิ่งนัก
หลงเสียหนัก รักจม ช้ำขมปี๋
หลงเสียงใคร ใจยับ ดับชีวี
หลงนารี บ้านใด ปล่อยให้ตรม

เถียงนาน้อย คอยเขา เฝ้าฝันหา
ดั่งนภา ไร้ดาว ถึงคราวขม
ตั้งตานับ วันรอ ท้อระทม
ผูกเป็นปม สัญญา ท้าวัดใจ

เถียงนาน้อย ต่อไป จักไร้ทุกข์
เพิ่มพูนสุข แต่นี้ ฤดีใส
ขอจงอยู่ ด้วยกัน อย่าหวั่นใด
หากหนีไกล อีกที ตีให้ตาย
พันทอง
๒๕/๐๒/๕๖

[Shumbala]

สายลมพัด ลัดมุ่ง ทุ่งนาไร่
ปลิวไสว ใบหญ้า พาหนาวยิ่ง
หมอกจางจาง บางเบา เข้าแอบอิง
นอนแนบนิ่ง ผิงไฟ ใกล้กองฟาง

มองรวงข้าว ราวเรียว เคียวเกี่ยวตัด
เร่งรีบรัด มัดถูก ผูกไม่ห่าง
เตรียมขนย้าย ถ่ายกอง มัดป้องวาง
แอบไว้ข้าง คันนา งามน่ามอง

สายลมเย็น โชยมา ปะทะร่าง
มองไม่ต่าง ละอองฝน ปนสนอง
ทุ่งนาใน ใครกัน พลันไม่มอง
ทิ้งรองทอง ร้างเกี่ยว เพียงเดียวดาย

ละอองไอ ไหวหวาม ยามเย็นย่ำ
ขอบฟ้าต่ำ ค่ำแล้ว แว่วใจหาย
ทุ่งนางคอย พลอยเศร้า เขาเร้นกาย
ตะวันหาย ลับลง ตรงที่เดิม

คงสิ้นหวัง ดังเก่า เหงาซ้ำซาก
รอยไถถาก ฝากให้ ดั่งไฟเสริม
นับแต่นี้ ไร้สุข ทุกข์ต่อเติม
รอยแผลเริ่ม พุพอง สี่ห้องใจ

เสียงกาเหว่า เจ้ากู่ อดสูหนัก
อีกาทัก หลายครั้ง นั่งร้องไห้
ทุ่งนางคอย คอยเก้อ เธอเปลี่ยนไป
สิ้นเยื่อใย ปล่อยทุ่งร้าง ลืมนางคอย
๒๓/๐๒/๕๖

ทุ่งก็ร้างนางก็คอยข้าวพลอยหัก
หทัยรักเลือนรางห่างกว่าสอย
ดินยังแล้งแห้งซ้ำยิ่งย้ำรอย
ร้างฝนปรอยต้นกล้าล้าเกินรอ

สิ้นสัญญาหน้าฝนกี่หนผ่าน
ยากทนทานนานเนิ่นเกินนี้หนอ
รอยไถปริแปรปรวนก็ควรพอ
เลิกทดท้อทรมานเถิดกานดา

ทุ่งยังร้างนางยังคอยข้าฯพลอยห่วง
เดือนก็ล่วงดาวก็ลับกับแผ่นหล้า
หลับเถิดนะข้าฯจะกล่อมนิทรา
จวบอรุณเบิกฟ้า อย่ารอเลย

*****
 

[panthong.kh]

แม้ทุ่งร้าง นางรอ มิท้อหวั่น
แม้ทุ่งร้าง นางฝัน พลันเฉลย
แม้ทุ่งร้าง นางครวญ ขวนชิดเชย
แม้ทุ่งร้าง นางเอ่ย เผยสัญญา

จะกี่จันทร์ พันดาว หนาวมากล้น
จะกี่ฝน บนทาง วันข้างหน้า
จะกี่ร้อน อ้อนออด พลอดวาจา
จะข้ามฟ้า มหาสมุทร สุดรักเธอ

เดือนจะล่วง รวงจะร้าง ในทางเปลี่ยว
ใจจะเหนี่ยว เกี่ยวนำ พร่ำเสนอ
น้ำจะแห้ง แรงจะหมด มิปดเออ
รักเพียงเธอ เพ้อเพียงเดียว ไว้เกี่ยวดอง
พันทอง

[ไพร พนาวัลย์]

ทุ่งเอย ทุ่งร้าง
มีใครบ้างสนใจอยากไปอยู่
มีโสนริมหนองมองน่าดู
ขาดโฉมตรูเคียงกายที่หมายปอง

มีนกหนูปูปลาอยู่อาศัย
มีคันไถคันเก่าขาดเจ้าของ
มีฝูงควายเล็มหญ้าหันหน้ามอง
ขาดเนื้อทองเคียงข้างจึ่งร้างเอย

นางเอย นางคอย
ยืนใจลอยคอยใครจนใจเศร้า
เขาไม่อยู่เคียงข้างจึ่งร้างเงา
ดั่งตัวเราขาดรักที่พักพิง

ขออาสามาอยู่เป็นคู่ชื่น
ขอมายืนเคียงคู่ไม่อยู่นิ่ง
ขอมอบรักภักดีด้วยใจจริง
ขอน้องหญิงจงมีไมตรีเอย

“ไพร พนาวัลย์”

[panthong.kh]

ทุ่งเอ๋ยทุ่งร้าง
ใครกันสร้าง ถางพง จงใจหนอ
ประคับประคอง บอกใบ้ ให้คอยรอ
สี่ปีท้อ รันทด หดหู่จัง

มองกองฟาง รางราย คล้ายแห้งกรอบ
คือคำตอบ ในตัว มัวโง่งั่ง
ควายอีตู้ เขาเก เหล่ตาชัง
คงสิ้นหวัง รังรัก หักแล้วเอย

รวงเอ๋ยรวงทอง
สุดเศร้าหมอง ท้องไร่ ใกล้เก็บเกี่ยว
ข้าวชูช่อ กอใหญ่ ไร้คมเคียว
คงร้างเรียว เปลี่ยวแด อย่างแน่นอน

ตะวันรอน ลงลับ จับทิวเขา
ทนซึมเซา เผาฝัง ซังซากหลอน
นับคืนวัน ฝันผ่าน ใจรานรอน
อกสะท้อน โดดเดี่ยว ทุกเสี้ยวเอย
พันทอง
๒๕/๐๒/๕๖